NIEUWSBRIEF ARCHIEF >Nieuwsbrief | December 2024 >Nieuwsbrief | December 2023 >Nieuwsbrief | Februari 2023 >Nieuwsbrief | Juli 2022 >Nieuwsbrief | Juni 2021 >Nieuwsbrief | Augustus 2020 >Nieuwsbrief | Februari 2020 >Nieuwsbrief | Juli 2019 >Nieuwsbrief | Februari 2019 >Nieuwsbrief | Juli 2018 >Nieuwsbrief | Januari 2018 >Nieuwsbrief | Juli 2017 >Nieuwsbrief | Januari 2017 >Nieuwsbrief | Juli 2016 >Nieuwsbrief | Januari 2016 >Nieuwsbrief | Juli 2015 >Nieuwsbrief | Januari 2015
Nieuwsbrief | December 2024
Door: Elly Harleman van Noort
(Penningsmeester en secretaris van de Alafya Foundation)
Aan al degenen die de Alafya Foundation een warm hart toedragen:
Lieve Mensen, Familieleden, Vrienden en Bekenden,
Ook nu willen wij u/jullie laten weten wat er de afgelopen tijd is gebeurd. Rondom het kinderhuis The Kids Shelter in Sunyani en de kinderen, ouder en jonger, rondom Bolgatanga die door onze stichting worden ondersteund zodat ze naar school kunnen of een vak leren. Soms wordt er ook voor andere zaken financiële hulp geboden.
In maart van dit jaar kreeg Gerdy heel veel pijn onderin haar rug. Een collega, Marleen van Asselt die even op bezoek kwam, vond haar zo ziek dat zij een week is gebleven. In die week is er van alles geregeld, via de telefoon contact met de ziektekosten verzekering in Nederland. Per vliegtuig is Gerdy toen naar een ziekenhuis in Accra vervoerd, onder begeleiding van een arts en verpleegster. Daar is, na onderzoeken, een goede diagnose gesteld. Toen was duidelijk welke medicijnen en pijnstillers er gebruikt moesten worden. Gerdy is vijf weken in genoemd ziekenhuis geweest. Knapte daar maar langzaam op. Possible, die eigenlijk de dagelijkse leiding heeft in het kinderhuis, was steeds in Accra bij Gerdy. In een ziekenhuis in Ghana moet er wel altijd iemand bij je zijn. Ook Moses was regelmatig dagen lang in Accra. Tenslotte is zij toch naar Nederland gekomen, onder begeleiding in het vliegtuig en per ambulance van Schiphol naar het ziekenhuis in Deventer. Daar dezelfde diagnose en dezelfde medicijnen maar wel een dubbele dosis! Toen knapte ze snel op en kon na een week het ziekenhuis verlaten. Gerdy is toen 5 weken bij ons, haar zus Elly en zwager Wim, in huis geweest. Zij was toen weer zo opgeknapt dat ze naar haar vertrouwde eigen plekje in Veenendaal kon gaan. Intussen was het gelukt dat Moses een visum kreeg om naar Nederland te kunnen komen. Moses is vier weken in Veenendaal geweest en toen zijn ze vol goede moed op 8 augustus weer naar Ghana vertrokken.
Sinds vorig jaar september waren er twee vrijwilligers uit Duitsland in het Kinderhuis, Tim en Elias. In de tijd dat Gerdy in Accra in het ziekehuis was en later in Nederland, hebben Tim en Elias een grote en goede zorg gehad voor de kinderen in het Kinderhuis, samen met Moses. Moses was afwisselend in Sunyani en Accra. Vaak was er ook via de telefoon contact met Possible over zaken in het kinderhuis. Zo is alles in het kinderhuis goed verlopen in die tijd! En waren de kinderen heel blij dat Gerdy weer terug was in Sunyani, in haar eigen huis! Het was heel fijn dat dochter Winifred, die in de Verenigde Staten woont, met man en kinderen in Ghana was, toen Gerdy weer thuis was! Daar heeft ze van genoten! Maar dan komt op dinsdag 27 augustus het bericht dat de jongste dochter van Gerdy en Moses, Dinah, in Ghana bij een motorongeluk om het leven was gekomen. Zo onverwacht, zoveel intens verdriet, drie kinderen die hun moeder hebben verloren. En dan is het in Ghana totaal anders hoe daar een begrafenis wordt geregeld. Uiteindelijk was de begrafenis op 28 september. Ondanks alles wat er geweest is tot aan de begrafenis, is de begrafenis op een goede manier verlopen. In de morgen was er een kerkdienst, dan de ter aarde bestelling en in de middag een bijeenkomst van allerlei mensen, familie en vrienden/vriendinnen met zingen, muziek, dans en toespraken! Daarbij is gebleken dat Dinah iemand was die er ook altijd was voor een ander! Bij deze middag bijeenkomst is het woord condoleren, maar wel op Ghanese wijze, op zijn plaats.
Bij het verdriet om Dinah kwam voor Gerdy ook nog het overlijden van haar/onze jongste broer, in dezelfde week van het ongeluk van Dinah. Govert is kort ziek geweest, maar het was toch onverwacht. Eeen jaar vol intense gebeurtenissen, vol verdriet, dat nog lang in de herinnering zal blijven. Zoals in het kinderhuis dit jaar alles goed is gegaan, zo is het ook in en rondom Bolgatanga weer gegaan zoals het al jaren gaat. De situatie daar is totaal anders. Kinderen en jongeren, zonder eigen ouders, opgenomen in familieverband, die naar school gaan, jongeren die een eenvoudige opleiding volgen, oma’s die voor kleinkinderen zorgen, en nog veel andere schrijnende situaties waar financiële ondersteuning noodzakelijk is. Maar ook heel praktisch, b.v. krukken, rolstoel, een bed. Gelukkig is er goed zicht op wat er allemaal gedaan wordt.
Mogelijk is er dit jaar wel eens de gedachte geweest: we horen maar niets van de Alafya Foundation! Nu aan het eind van dit jaar toch een contactbrief die door allerlei omstandigheden niet eerder kwam. Tot slot, ook aan het eind van deze contactbrief willen we u/jullie laten weten hoe blij we zijn met de steun voor het werk rondom Bolgatanga en het kinderhuis The Kids Shelter, door de Alafya Foundation! Uw trouwe steun maakt het mogelijk om kinderen, ouderen en jongeren en soms volwassenen de steun te geven die nodig is op hun weg door hun leven! De donaties die via de Salvatoriaanse Gezinsadoptie uit Eindhoven komen, worden gebruikt voor het werk in en rond Bolgatanga. Met al deze steun en Gods zegen kunnen en mogen we mensen, jonger en ouder, en kinderen hoop geven op een toekomst, proberen hen weerbaar te maken om te leven in het land waar zij geboren zijn.
Dankjewel, ook namens Gerdy, Elly Harleman.
Nieuwsbrief | December 2023
Door: Elly Harleman van Noort
(Penningsmeester en secretaris van de Alafya Foundation)
Aan al degenen die de Alafya Foundation een warm hart toedragen:
Lieve Mensen, Familieleden, Vrienden en Bekenden,
Met plezier willen we jullie aan het bijna einde van dit jaar laten weten wat er de afgelopen tijd is gebeurd rondom het kinderhuis The Kids Shelter in Sunyani en de kinderen, ouder en jonger, rondom Bolgatanga die door onze stichting worden ondersteund zodat ze naar school kunnen of een vak leren. Soms wordt er ook voor andere zaken financiele hulp geboden. In deze drukke tijd toch veel leesplezier gewenst! Ook namens Gerdy.
In de contactbrief van februari was er al even sprake van dat, toen Gerdy vorig jaar van half oktober tot half november voor prive zaken in Nederland was, zij door Moses werd gebeld met het bericht dat er een hele delegatie van Social Welfare was gekomen bij het kinderhuis. De Nationale Directeur vanuit Accra, de nieuwe Regionale Directeur en de Municipal Directeur van Abesim en hun waarnemers. Het resultaat van dit alles is dat nu eindelijk na zo ongeveer 15 jaar het mogelijk is om een officiële vergunning voor het kinderhuis aan te vragen. De nieuwe Regionale Directeur is degene door wie dit alles in gang is gezet. De vorige Regionale Directeur heeft het altijd geweigerd onder het motto dat dit kleine kinderhuis zou moeten sluiten. Voor de nieuwe Directeur een onbegrijpelijke mening, die ook duidelijk geuit werd! Het realiseren van deze vergunning heeft veel tijd en veel energie gevraagd! Een dik pakket van papieren die moesten worden ingevuld, of van allerlei gegevens worden voorzien. Het bleek een enorme klus om dat allemaal voor elkaar te krijgen. Gelukkig heeft Possible van het kinderhuis veel kunnen helpen. Omdat ik, Elly, 12 oktober t/m 9 november naar Ghana zou komen, hoopte Gerdy dat het allemaal klaar zou zijn. Helaas was dat niet het geval en heb ik haar de eerste week dat ik er was nog veel kunnen helpen bij de afronding van het hele pakket papieren, van meer dan een centimeter dik, allemaal A4-tjes. Het is tenslotte keurig gebundeld naar het hoofdkantoor van Social Welfare gestuurd, daar ontvangen, en nu wachten hoe het verder zal gaan!
Dat de contacten met Social Welfare nu goed zijn, maakt dat er vier kinderen zijn bijgekomen, het zijn er nu negen, en dat lukt goed samen met de andere kinderen. Ook is er een jonge moeder met haar nu 7 maanden oude zoontje. Hier speelt het probleem van HIV. De moeder moet leren hoe zij om moet gaan met de medicijnen voor zichzelf en haar zoontje, en hoe zij haar zoontje moet voeden omdat borstvoeding niet mogelijk is. Het jongetje doet het goed, maar zijn tweelingzusje is na de geboorte helaas overleden. Ook zijn er momenteel 2 Duitse vrijwilligers, die van alles ondernemen en na schooltijd de kinderen met hun huiswerk helpen, vanaf 4 jaar krijgen kinderen al huiswerk mee en het is begrijpelijk dat daar wel wat hulp bij nodig is! De jongste in het kinderhuis, Miracle, is vijf en een pittig meisje! In de vrije tijd wordt er door de jongens gevoetbald, en een van de vrijwilligers doet dan enthousiast aan mee. En ook zijn er altijd wel jongens uit de buurt die graag meespelen.
En dan over Bolgatanga. Daar gebeurd ook zo het een en ander! Aan de hand van een lijst, waar ongeveer 60 situaties zijn beschreven, wordt aangegeven wie in welke situatie ondersteuning heeft per kwartaal. De variatie is groot! Als ik de lijst lees, dan kom ik het volgende tegen: Schoolgeld, geld voor schoolboeken, geld voor voedsel op school, geld voor voeding voor mensen thuis. Soms een eenmalig bedrag om een handel op te kunnen starten, bijvoorbeeld een naaimachine om een naai-atelier te beginnen na een opleiding. Een grootmoeder die schoolgeld krijgt voor haar kleinkinderen en zo nog meer! Dit alles kunnen we doen van ons “choolfonds, samen met de kwartaaldonaties die we ontvangen van de Salvatoriaanse Gezinsadoptie in Eindhoven. Dit bedrag komt van particuliere donaties net als bij ons. Dan is er in Bolga ook een gezin dat een jongen met HIV heeft geadopteerd, jaren geleden, waar iedere drie maanden een bedrag voor de medicijnen van een familie in Nederland komt. En dat het geld allemaal exact bij de mensen terecht komt is mogelijk omdat Laadi in Bolga daarvoor de tussenpersoon is, al jaren lang.
Nog even twee namen die genoemd zijn in vorige contactbrief: voor Emmanuel is voor zijn tweede jaar aan de Technical University in Sunyani een aanvraag gedaan bij de Presbyteriaanse Kerk in Sunyani voor de onkosten van dat tweede jaar. Zijn eerste jaar is ook door de kerk betaald. Matthew doet het goed in zijn opleiding tot loodgieter. Die opleiding wilde hij gaan doen toen hij was geslaagd voor zijn Senior High School (bij ons VWO) met hele goede cijfers. Er wordt zo ontzettend veel gebouwd in Ghana dus hij heeft voor jaren werk! En dan Baba, Hij was ooit in het kinderhuis, hij wilde na zijn school niet verder leren maar gaan werken. Hij kreeg 200 ghanese cedis mee (dat is niet veel) en daar moest hij het dan maar mee proberen om een baan te vinden. Wel, hij vond een baantje op een laboratorium in Bolga. Hij bleek het heel fijn werk te vinden en deed het daar zo goed dat zijn baas nu al 2 jaar de opleidingen bekostigd voor dit werk, hij wil Baba niet kwijt! Het commentaar: hij werkte hard en is betrouwbaar en eerlijk. Dit werd aan Gerdy door die baas gezegd, en dat is reuze om te horen! Dan Lili, die als klein meisje in het kinderhuis kwam, wacht op de uitslag van haar schoolexamen. Ze helpt nu mee in het kinderhuis en leert veel gewone praktische zaken zoals eten koken. En Ghanees eten koken geeft veel meer werk dan wij gewend zijn!
Deze keer ook iets over de financiële kant van onze stichting: Net als in Nederland is in Ghana wat betreft levensonderhoud alles heel veel duurder geworden. Voor de kinderen van het kinderhuis is sinds september voor een minder dure, toch goede school gekozen. De school is alleen veel verder weg en daarom gaan de kinderen om half 7 in de morgen op weg, de school begint om 7.00 uur. Ze hebben altijd voedsel voor tussen de middag bij zich. Ook komen mensen soms giften brengen zoals een zak rijst. Soms wordt ook geld gebracht. Er is een Ghanese man die elke maand een gift in geld brengt sinds hij weet van het kinderhuis. In deze contactbrief willen wij u deze keer vragen om indien mogelijk een extra gift voor onze stichting over te maken. De gegevens daarvoor vindt u HIER. In de laatste jaren zijn er heel trouwe donateurs overleden en hebben enkele mensen de donatie stopgezet. Met het oog op de toekomst van de Alafya Foundation zullen we toch aktie moeten ondernemen, daarom onze toch wel dringende vraag: wilt u/je de moeite nemen om een nieuwe donateur te werven? Mensen kunnen altijd contact opnemen voor nadere informatie!
Als laatste willen we iedereen aan het einde van de contactbrief zeggen hoe blij we altijd weer zijn met uw trouwe steun voor het werk in Ghana, rondom Bolgatanga en de Kids Shelter in Sunyani. Mede mogelijk gemaakt door de donaties van de Salvatoriaanse Gezinsadoptie in Eindhoven. Met al deze steun en Gods zegen kunnen en mogen we jonge mensen en kinderen hoop geven op een toekomst, proberen hen weerbaar te maken om te leven in het land waar zij zijn geboren.
Nieuwsbrief | Februari 2023
Door: Gerdy Osei-van Noort
(oprichter Alafya Foundation)
Aan al degenen die de Alafya Foundation een warm hart toedragen:
Lieve Mensen, Familieleden, Vrienden en Bekenden, Aan het begin van dit Nieuwe Jaar moet ik mijn eerste Goede Voor-nemen voor 2023 waar maken en dat is een brief aan U allen, vrienden van de Alafya Foundation Ghana en alles wat daarmee samenhangt. In de eerste plaats wil ik U allen danken voor Uw trouwe hulp en meeleven met al ons wel en wee. Maar bovenal wil ik onze hemelse Vader danken voor Zijn trouwe hulp en leiding in het afgelopen jaar. Het was een jaar met veel gebeurtenissen, betreffende het Kinderhuis en ook privé.
I. Eerst leek het erop of de rode draad van God’s leiding zoek was in ons werk: lange tijd vroegen wij ons af hoe het nu verder moest met de Alafya Foundation, weinig kinderen in het Kinderhuis, de relatie met The Department of Social Welfare, (te vergelijken met Jeugdzorg in Nederland) die veel te wensen over liet, de fondsen die achteruit liepen en daarbij dat alles in Ghana steeds duurder wordt!! Twee jaar geleden werd mij al verteld dat we het Kinderhuis moesten sluiten, nog niet onmiddellijk maar wel over 2 of 3 jaar. Waarom? Was de zorg niet goed genoeg? Nee, dat was het niet. Wat dan wel? Er zouden teveel Kinderhuizen zijn in onze streek, en het aantal kinderen in ons huis was klein, daarom moesten wij maar sluiten,en dat terwijl er zoveel kinderen zijn voor wie niemand zorgt! In Februari 2022 bezochten Possible, mijn toekomstige opvolgster en ik, een ander Kinderhuis ongeveer drie kwartier rijden bij ons vandaan. Dit Kinderhuis zou ook gesloten moeten worden volgens Social Welfare. Wat we daar vonden in het dorpje Nsoatre was een bloeiend project met o.a. een Kinderhuis met ongeveer 20 kinderen, een dagopvang met ongeveer 200 kinderen die in de morgen gebracht worden en in de avond weer opgehaald worden zodat de ouders overdag naar hun werk kunnen gaan of bijvoorbeeld een vak kunnen leren, zoals naaister, kapster. Ook is er een opvang voor 17 gehandicapte kinderen met halen en brengen. Dit alles heeft een financiële achtergrond in Nederland, in Rijssen, waar een bestuur samen met de Directeur in Ghana (+ een lokaal bestuur) nauw samen werkt. De ‘Heart for Children Foundation’ of ‘Stichting Kinderhulp Ghana’ is het gezamenlijke doel van deze samenwerking. In deze prille tijd van kennismaking had ik, Gerdy, al plannen om naar Nederland te gaan vanwege mijn gezondheid en langzamerhand kwam de rode draad tevoorschijn: eenmaal in Nederland in April 2022, een afspraak gemaakt met de Stichting Kinderhulp in Rijssen waar ik samen met zus Elly op bezoek ging om kennis te maken. Men had al gehoord over de Alafya Foundation van Solomon, de Ghanese Directeur en dus ook van onze problemen. Ook was men geïnteresseerd in onze geestelijke achtergrond van waaruit de Alafya Stichting werkt, het bleek al gauw dat we dezelfde achtergrond hebben: de Presbyterian Church of Ghana, het navolgen van Christus (ik, Gerdy, kon het niet laten het verhaal van de Duusi Chief te vertellen die Christen werd door het werk van de Kliniek in Noord Ghana waar ik vroeger werkte). Dat viel in goede aarde en bemoedigd gingen we naar huis. In September 2022 kregen we in Abesim bezoek van iemand namens het bestuur in Rijssen, samen met Solomon uit Nsoatre. Er werden foto’s van ons kinderhuis genomen en onze plannen verder besproken. Plotseling moest Gerdy weer naar Nederland (niet vanwege de Foundation, maar voor strikt persoonlijke zaken) precies 4 weken van half oktober tot half november. Op een avond in oktober belde mijn man Moses me, met het volgende nieuws: Vandaag hadden we groot bezoek in Het Kinderhuis, een hele delegatie van Social Welfare, de Nationale Directeur uit Accra, de nieuwe Regionale Directeur en de Municipal Directeur van Abesim en hun waarnemers. Moses vertelde me: 'ze begrepen er niets van waarom ons Kinderhuis gesloten zou moeten worden, dit prachtige huis?' werd er gezegd. (Ik moet U wel verklappen dat het in Augustus 2022 goed gerenoveerd was.) Zoals ik even aangaf is er sinds kort een nieuwe Regionale Directeur wat een grote verbetering betekend. En in elk geval is het nu duidelijk dat we het dus niet hoeven te sluiten. Het Nationale Kantoor zal ook meewerken met een aanvraag om eindelijk na 15 jaar een vergunning voor het huis te krijgen. Uit een gesprek met Solomon van het andere huis in Nsoatre bleek dat ook daar deze delegatie op bezoek kwam, met hetzelfde resultaat en ook een vergunning. Voor ons allen een hele opluchting met een zoveel verbeterde relatie met Social Welfare. Tijdens die korte tijd in Nederland weer een bezoek aan Rijssen gebracht en nu is het nodig een nieuw plan te maken van alle activiteiten van de Foundation en een budget. Wel druk allemaal maar inspirerend. Ik hoop dat U ook de rode draad van God’s leiding hebt kunnen volgen.II. En nu nog wat andere zaken betreffende het Kinderhuis: 1. In Juli werd Ma Mavis, de kok van het huis ernstig ziek, zij moest geopereerd worden en zij kreeg 3x een bloedtransfusie. Zij was erg verzwakt maar mocht eindelijk naar huis en kon weer aan het werk in December. We zijn zo dankbaar dat zij nu weer de oude is. 2. In Juli en Augustus werd het Kinderhuis gerenoveerd, de badkamers kregen nieuwe tegels en het werd van binnen en van buiten geverfd. 3. Na de renovatie gingen we, met een auto volgeladen met een aantal kinderen en 10 zakken rijst, vanwege een korte vakantie van de kinderen, naar Mama Laadi’s huis in Bolgatanga. Gerdy was hier niet meer geweest sinds het begin van Covid 19. Er werden een aantal huisbezoeken gemaakt bij diegenen die door de Alafya Foundation ondersteund worden. We zijn erg dankbaar dat we jaar in jaar uit deze groep van ongeveer 80 kinderen en jong volwassenen kunnen ondersteunen op scholen en bij het leren van een vak. Ook heel arme families die niet rond kunnen komen worden geholpen, wat mij, Gerdy, grote voldoening geeft. Een voorbeeld: een oude grootmoeder met haar dochter en kleinkinderen (u hoorde hier al eerde iets over). De dochter kan zich haast niet bewegen, kan dus niets doen. Van de Foundation heeft zij een matras en een rolstoel. Zij, de dochter heeft een zoon en een dochter. De zoon is doofstom en heeft een school voor zulke kinderen doorlopen. Hij leert hoe de locale ’smocks’ ( kledingstuk ) gemaakt worden van de traditioneel geweven stoffen. Zo kan hij toch later zijn dagelijks brood verdienen. De dochter zorgt voor haar grootmoeder en moeder en 2 kleinere zusjes: wassen, koken etc. Daarbij leert zij hoe de locale stoffen geweven worden, waarvoor zij een weefmachine heeft van de Foundation. 4. Aan het eind van 2022 was onze kinder populatie in het Kinderhuis gegroeid van 5 tot 9 kinderen. Social Welfare beloofde er nog 2 meer maar bij nader inzicht konden die kinderen bij hun ouders blijven, Zoveel te beter! Ook waren er 2 kinderen uit Bolga als logees en 3 volwassenen ook als logees. Een huis vol dus met Kerst en met een Happy Ending van het jaar 2022. 5. Iets over de 2 oudste kinderen van het huis. Inmiddels zijn het geen kinderen meer maar Teenagers of zelfs ouder: Emmanuel 24. Hij werd laat in ons huis geplaatst toen hij 14 jaar was en moest enorm veel inhalen op school, maar sinds Januari dit jaar gaat hij naar de Sunyani Technical University nadat hij met prima cijfers was geslaagd voor Senior High School. Hij doet de studie voor ‘electrical en electronic’ engineering. Matthew 18, hij heeft ook zijn Senior High School diploma gehaald. In november vorig jaar kreeg hij de uitslag, ook een prima resultaat. Hij zou zo naar een universiteit kunnen gaan. Maar nee, hij wil loodgieter worden. Moses heeft ernstig met hem gepraat of hij dat wel zeker weet. Hij blijft bij zijn besluit en hij is nu ’leerling loodgieter’. Eigenlijk zijn we daar erg blij mee want als loodgieter zal hij zeker werk hebben, en dat is heel niet zeker na een universitaire opleiding (Emmanuel en Matthew behoren niet meer bij het aantal 9, hoewel Matthew nog steeds in het huis verblijft. Emmanuel heeft accommodatie op de campus van de Universiteit). III. En dan nu wat prive zaken: zoals ik schreef ben ik 2x in Nederland geweest in 2022. Het eerste bezoek was vanwege mijn gezondheid: weer was ik opgenomen in het Ziekenhuis in februari 2022, en Moses besloot dat ik naar Nederland moest gaan voor nader onderzoek. Dat gebeurde in April. Ik ben bij een aantal specialisten geweest maar er werd niets gevonden. Wel heb ik genoten van het voorjaar: wat was het lang geleden dat ik met het voorjaar in Nederland was. De eerste week, met Pasen was ik bij mijn zus Aty in Purmerend. Wat hebben we bijgekletst en geslapen en in de zon gezeten. Zij kan ook goed koken, een week om nooit te vergeten. Daarna naar Veenendaal en daar was het ook veel slapen en veel wandelen langs mooie tuintjes, met een praatje hier en daar. Vandaar bij Elly en Wim geweest, Elly die mij ophaalde want ik had geen auto. Van alles mocht ik genieten en ik denk dat die tijd van bijkomen mij enorm veel goed gedaan heeft. En toen weer naar Ghana waar ons een familie weerzien wachtte: Monica met haar dochtertje, Winifred met haar 3 kinderen kwamen eind Juni uit de VS voor een paar weken. Ook Dinah met haar 2 dochtertjes kwam uit Zuid Ghana, Tema waar zij woont. Monica en Winifred organiseerden een get-together voor ons allen, ook samen met de kinderen van het Kinderhuis en verzorgsters en met ook nog een aantal vrienden van ons, in een hotel niet ver bij ons vandaan. Het was feest voor allemaal. En dat alles vanwege Moses' 70ste verjaardag. Wel wat vroeger dan zijn verjaardag in Oktober! Maar Juni was de tijd dat de dochters vrij konden krijgen. Met heel veel dankbaarheid denken we aan dit alles terug, En nu wordt het tijd dat deze brief aan een eind komt.
En dan als laatste: ook aan het eind van deze ontactbrief willen wij u zeggen hoe blij we altijd zijn met uw steun voor het werk dat rondom Bolgatanga en voor de Kids Shelter in Ghana gedaan kan worden, dit alles namens de Alafya Foundation! Vanwege uw trouwe steun is het steeds mogelijk om kinderen, ouderen en jongeren, te steunen op hun weg in hun leven. De donaties die via de Salvatoriaanse Gezinsadoptie uit Eindhoven komen, die worden vooral gebruikt voor het werk in en rond Bolgatanga. Met al deze steun en Gods zegen kunnen en mogen we jonge mensen en kinderen hoop geven op een toekomst, proberen hen weerbaar te maken om te leven in het land waar zij geboren zijn.
Als laatste nog een woord van meeleven: vaak gaan mijn gedachten naar Oekraine en daarmee ook naar de wintertijd voor U in Nederland. Ik kan zelf heel slecht tegen de kou en ik ben dankbaar voor de warmte hier in Ghana. Ik wens U allen veel sterkte in deze moeilijke tijd, laten wij samen voor Oekraine bidden en ook voor Rusland en voor vrede in heel Europa! Met heel veel hartelijke groeten van alle Kinderen van het Kinderhuis, hun verzorgsters en Moses en Gerdy.
Nieuwsbrief | Juli 2022
Door: Elly Harleman van Noort
(Penningsmeester en secretaris van de Alafya Foundation)
Aan al degenen die de Alafya Foundation een warm hart toedragen: Ook nu willen we iets melden over de kinderen, jongeren en ouderen in het kinderhuis The Kids Shelter in Sunyani en kinderen in het Noorden, rondom Bolgatanga die door onze stichting worden ondersteund, zodat ze naar school kunnen of een vak leren. Soms wordt er voor andere zaken financiële hulp geboden. We wensen u/jullie allen een goede zomertijd en hopen dat u dit met plezier zult lezen! Met hartelijke groet, Gerdy en Elly.
Lieve mensen, familie leden, vrienden en bekenden, Na overleg met Gerdy is deze contactbrief tot stand gekomen. Gerdy had u/jullie graag het een en ander willen vertellen aangaande onderwerpen uit haar vorige contactbrief, juli 2021, maar dat lukte deze keer echt niet. Omdat er vele persoonlijke zaken geregeld moesten worden, is Gerdy van half april tot half juni in Nederland geweest, voor medische onderzoeken van klachten die in Ghana vragen op bleven roepen. Moses wilde dat zij dat in Nederland liet nazoeken. De onderzoeken gaven geen medische problemen, gelukkig. Zelf meende zij dat het vooral te maken zou hebben met vermoeidheid. Ze heeft genoten hier van de natuur die tot volle bloei kwam, vooral als ze langs tuinen liep op haar routes naar de winkels. Ook bleek dat lopen haar heel goed deed!
In haar vorige contactbrief was er de naam Emmanuel die het voortgezet onderwijs in Ghana met bijzonder goede resultaten heeft voltooid. Als het volgende academisch jaar in Ghana begint gaat hij naar de Universiteit, zijn passie is science! Het probleem was wel hoe moet het allemaal betaald? Wel, de Presbytheriaanse Kerk in Sunyani heeft toegezegd om zijn studie kosten te helpen dragen. Dat is een goed gebaar. Ook is gesproken over het overdragen van het werk in en voor het kinderhuis. Wel, de tijd dat Gerdy in Nederland was, heeft Possible laten zien dat zij daar goed toe in staat is. Dan was er ook altijd, ieder kwartaal, het in orde maken van lijsten met de namen van gezinnen/kinderen/jongeren in en rond Bolgatanga die financiele ondersteuning krijgen voor schoolgeld en alles wat daarmee samenhangt. Ook wordt er soms geld voor levens onderhoud, of medicijnen gegeven. De situaties van de mensen op de lijst, ongeveer 65 in totaal, worden goed nagelopen, zodat ieder krijgt wat nodig is. En als geen ondersteuning meer nodig is, worden er mensen van de lijst geschrapt, en krijgen anderen een kans. De lijsten zijn dus lang niet ieder kwartaal gelijk en alles moet kloppen. Ook al omdat ieder jaar alles, inkomsten en uitgaven, door een accountant wordt gecontroleerd, zowel in Ghana als hier in Nederland. De administratie van het financiele deel van het werk in Ghana voor het Kinderhuis en het werk in Bolgatanga vraagt veel aandacht en tijd.
Momenteel genieten Gerdy en Moses van al hun dochters, 2 uit Amerika, met de kleinkinders! Zij zijn voor vakantie in Ghana! En dat gebeurt niet zo vaak. Gerdy en Moses hebben zich hier enorm op verheugd, dat zal ieder begrijpen [zie collage]! En dan als laatste: ook aan het eind van deze wat korte contactbrief willen wij u zeggen hoe blij we altijd zijn met uw steun voor het werk dat rondom Bolgatanga/Ghana gedaan kan worden, en voor de Kids Shelter, alles namens de Alafya Foundation! Vanwege uw trouwe steun is het steeds mogelijk om kinderen, ouderen en jongeren, te steunen op hun weg in hun leven. De donaties die via de Salvatoriaanse Gezinsadoptie uit Eindhoven komen, die worden vooral gebruikt voor het werk in en rond Bolgatanga. Met al deze steun en Gods zegen kunnen en mogen we jonge mensen en kinderen hoop geven op een toekomst, proberen hen weerbaar te maken om te leven in het land waar zij geboren zijn.
Nieuwsbrief | Juni 2021
Door: Gerdy Osei-van Noort
(oprichter Alafya Foundation)
Lieve mensen, familie leden, vrienden en bekenden, Hoe is het met u allen? Het is al weer 10 maanden geleden dat ik aan U schreef. Inmiddels hebben we allen een heel bewogen jaar meegemaakt. U moet weten dat ik nog steeds geabonneerd ben op ‘NRC de week’. Natuurlijk komt de krant wel vaak 2 weken later dan de datum aangeeft maar ik ben er toch erg blij mee. Weer wat‘leesplezier’ als mijn zus Elly zou zeggen. Maar we weten allemaal dat de krant of het Nieuws niet alleen plezier inhoudt. Integendeel, heel veel leed van allerlei aard komt je huis binnen. En natuurlijk heeft iedereen alles al gezien via de Phone of TV, enz.! Hier is het echt niet beter wat dat betreft. Wat betreft Corona heeft U het in Nederland veel zwaarder gehad dan wij, echte lockdowns zoals in Europa hebben we hier niet gezien. De scholen zijn wel lang gesloten geweest, b.v. een van onze kleindochters die met haar ouders, Dinah en haar man, vlakbij de kust woont is pas na de Paasvakantie weer naar school gegaan, hoewel de meeste scholen toch weer in januari open gingen. Maar nu was zij dan toch wel erg gelukkig om weer terug te gaan. Zij zit in klas 6 (groep 8 nederland).
Zelf ben ik erg ziek geweest in December vorig jaar. Acht dagen in het ziekenhuis doorgebracht. Een ernstige vorm van malaria, ik voelde me uitgeput. Dinah onze jongste dochter is drie weken hier geweest met haar 2 dochtertjes om het huishouden hier te runnen, te koken etc. Dat was wel erg fijn. Ook heb ik lang last van mijn ogen gehad, ik begreep niet waarom ik toch zo’n troebele blik had. Het bleek nastaar te zijn en gelukkig is dat kort geleden met een laser behandeling opgelost. Dat kon in Kumasi gedaan worden. Wat heerlijk, ik kan nu weer gewoon lezen, zoveel dingen om dankbaar voor te zijn. Maar laat ik mijn zus Elly niet vergeten, zij moest vorig jaar een heupoperatie ondergaan vanwege ernstige pijnklachten. Zij kreeg een nieuwe heup. en kan alles weer, lopen, zwemmen, fietsen, autorijden en dat alles zonder pijn. Wat een opluchting voor haar en voor haar man. We thank God!!!
En dan nu het Kinderhuis en het Schoolfonds, waar het uiteindelijk allemaal om draait. In de vorige brief heb ik het een en ander gezegd over het Kinderhuis: o.a.het aantal kinderen, maar er is meer. De kinderen zitten allemaal op een Privé School en niet op een Government School. Het onderwijs op de Government Schools staat op heel laag niveau terwijl de Privé Scholen er echt wat van maken en zelfs concurreren. MAAR, deze scholen stellen hun eigen prijzen vast en dat is nu, na Covid 19 een probleem. De prijzen zijn sterk omhoog gegaan dus ook van de scholen. Tot nu toe hebben we altijd nog alles kunnen betalen maar het wordt moeilijker, vooral nu de kinderen langzamerhand naar voortgezet en hoger onderwijs gaan. Hoogstwaarschijnlijk zal Emmanuel, de oudste jongen van het huis, als het volgend academisch jaar begint naar de Universiteit gaan. Zijn passie is science..hij is ook de meest briljante leerling van zijn klas. Maar hoe we dat gaan financieren? ‘God will provide’, zegt Laadi in Bolga altijd weer. En daar vertrouwen we ook op.
Ik schreef in de vorige brief dat ik graag dit jaar het Kinderhuis zou willen overdragen. Het is besproken in een vergadering van het bestuur. Ik voel me te oud worden (76), kan veel minder aan dan vroeger. Dit is ook de oorzaak van het kleine aantal kinderen in het huis: Moses wil niet meer dat er kleine kinderen/babies opgenomen worden want dat kan ik niet meer aan. Met andere woorden als ik het werk aan iemand anders kan overdragen dan is dat probleem opgelost. Possible, mijn rechterhand, een jonge vrouw van 30 jaar heeft de laatste 5 jaar in het Kinderhuis gewerkt en ik geloof dat zij het goed aan zou kunnen. Bovendien blijf ik in Ghana, en kan ik nog een adviserende functie uitoefenen. Met deze visie kan ik het eens zijn en ik hoop dat op die manier weer meer kinderen een thuis in het Kinderhuis kunnen krijgen!
Eerlijk gezegd is mijn opvolging maar de helft van het probleem: het echte probleem is de Department of Social Welfare, zoiets als Jeugdzorg in Nederland, waaronder Het Kinderhuis valt. In feite wil Social Welfare een aantal Kinderhuizen sluiten, niet alleen in Sunyani maar in alle regio’s in Ghana. Waarom dat zo is? Velerlei redenen worden daarvoor aangevoerd: er zou veel verwaarlozing zijn in verschillende Kinderhuizen door gebrek aan supervisie, gebrek aan geld, gebrek aan medewerkers. Het Schoolfonds in Bolgatanga daarentegen dat via gezinsondersteuning allerlei families ondersteunt valt zeer in de smaak bij Social Welfare. De kinderen groeien op in de familie waar ze vandaan komen, is relatief veel goedkoper dan het runnen van een Kinderhuis. Ik realiseer me dat dat allemaal waar is, maar het is de helft van het verhaal! Zo eenvoudig liggen de zaken niet! Ondanks het feit dat er geen Afrikaans kind is zonder familie, niet alle kinderen kunnen bij hun eigen familie opgroeien: door armoede, door allerlei bijgeloof. Bijv. een kindje dat de moeder bij de bevalling verloor zou zijn of haar eigen moeder gedood hebben. Voor een ongehuwde moeder is het vaak moeilijk een man te vinden waardoor zij haar kind achterlaat in de markt. En wie kijkt er dan naar om? In ons eigen kinderhuis hadden we 2 zusjes (10 en 13) die vogelvrij werden verklaard door de Chief van het dorp waar ze vandaan kwamen, het waren heksen. Ik was er zelf bij dat deze kinderen bijna gestenigd werden door hun dorpsgenoten. God had ons juist op tijd gestuurd om dat te voorkomen. Zulke kinderen kunnen altijd bij Laadi een thuis vinden of bij ons in Sunyani. Er zijn nog veel meer voorbeelden van kinderen die geen andere plek hebben dan in een Kinderhuis. En daarom is het goed dat er kinderhuizen zijn met een beperkt aantal kinderen zodat elk kind de nodige aandacht krijgt. De Kids’ Shelter in Sunyani is daar een goed voorbeeld van en wordt als zodanig ook gewaardeerd door Social Welfare.’Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren Hand’. Daar zullen ook wij het van moeten hebben. Ik hoor het mijn moeder nog uit volle borst zingen!
Dan wil ik hier eindigen, maar niet voordat ik Uw aandacht nogmaals vraag voor de zorgen die ik koester betreffende de financiële noden voor de verschillende kinderen die nu al hogere opleidingen volgen zoals Rita die in haar eerste jaar zit van de Pabo oftewel Teachers Training College. Die opleiding duurt 4 jaar en dus heeft zij nog 3 jaar te gaan. Baba, die ook een 4-jarige opleiding volgt op de Technische Universiteit van Bolgatanga en nu ook in zijn eerste jaar zit, heeft ook nog 3jaar voor de boeg. Dan in September dit jaar komt Emmanuel er bij die hoogstwaarschijnlijk naar de Universiteit in Kumasi zal gaan. Dat is nog niet zeker, maar we moeten er zeker rekening mee houden. De kosten zijn mij ook niet geheel bekend want alles in deze situatie is onzeker. Een voorbeeld: de kosten voor Teachers Training College zijn bijna verdubbeld, bovendien is er een 4de jaar aan toegevoegd. Volgens een ruwe schatting zou een bedrag van €1500,- per jaar per persoon mogelijk genoeg zijn. Ik begrijp dat dit voor meerderen van U ook niet gemakkelijk is. Het doet mij al goed dat ik mijn hart gelucht heb verwachtend dat ‘God will provide’ volgens Mama Laadi in Bolgatanga. De afgelopen week belde Laadi mij met de vraag of ik nog wat zakken rijst heb want zij heeft er nog maar 2, elk 25 kg. Vaak sturen we rijst en andere levensmiddelen naar haar in Bolgatanga want zij heeft heel wat meer kinderen te voeden dan wij en wij krijgen van de mensen om ons heen vaak giften in de vorm van rijst, cooking oil, zeep etc. Bolgatanga is duidelijk veel armer dan hier. Ik beloofde haar dat ik volgende week een aantal zakken zou sturen. Gisteren kreeg ik een heel blije Laadi aan de phone dat zij inmiddels 3 zakken rijst ontvangen heeft van 3 donors. Dus mijn zending is wat minder urgent. You see: God will provide!
Hier eindig ik, Elly zit met smart te wachten op een brief, al vanaf Februari. Ik kon het niet eerder voor elkaar krijgen. Hartelijke groeten aan U allen en God’s Zegen vanuit Ghana.Moses en Gerdy.
Tot slot: Aan het eind van deze contactbrief willen wij u zeggen hoe blij we zijn met uw steun voor het werk dat rondom Bolgatanga/Ghana gedaan kan worden, en voor de Kids Shelter in Sunyani, alles door de Alafya Foundation! Vanwege uw trouwe steun is het steeds mogelijk om kinderen, ouderen en jongeren, te steunen op hun weg door het leven. De donaties van de Salvatoriaande Gezinsadoptie uit Eindhoven worden ingezet voor het werk rondom Bolgatanga. Ook daar zijn we blij mee! Met al deze steun en Gods hulp kunnen en mogen we jonge mensen en kinderen hoop geven op een toekomst, proberen hen weerbaar te maken om te leven in het land waar zij zijn geboren!
Nieuwsbrief | Augustus 2020
Door: Gerdy Osei-van Noort
(oprichter Alafya Foundation)
Lieve mensen, familieleden, en bekenden, Het is alweer enige tijd geleden dat U van mij, Gerdy, hoorde. Maar nu moet het er toch van komen. Ik heb nog eens de twee brieven van julie 2018 en februari 2019 doorgelezen.
1. Er is het afgelopen jaar best het één en ander gebeurd. In september 2019 is de moeder van Moses overleden, op 95 jarige leeftijd, vrij onverwachts. Ik was die maand weer een keer in Nederland, op een tijd dat ik weer eens 'onze' familiedag kon meemaken. Dat was een onvergetelijke dag met alle broers en zussen, en hun kinderen met hun 'aanhang' en de kleinkinderen. Het was geweldig elkaar weer te zien! En juist in die tijd overleed mijn schoonmoeder. Een begrafenis in Ghana gaat heel anders dan in Nederland. De begrafenis werd gepland op 30 november. En dat maakte dat ik ruimschoots op tijd aanwezig kon zijn om mijn man bij te staan bij alle voorbereidingen. Ik verzeker u dat dat geen kleinigheid was: Moses, als oudste van 19 broers en zusters (schrik niet: velen zijn half broer of zuster), werd verwacht de leiding op zich te nemen. En als je dan bedenkt dat er verwacht wordt dat alle familieleden van zo’n 'extended family' zullen komen, dan is het haast niet te overzien. Ik ben vaker met Moses mee geweest naar begrafenissen, maar het is toch iets heel anders er zelf zo bij betrokken te zijn.
2. Covid 19 in Ghana: Dan nu iets over de situatie in Ghana met betrekking tot de pandemie veroorzaakt door het Virus Corona. Hoe zit dat nu in Afrika en wat ons betreft in Ghana? Wij horen hier ook allemaal over Italie, Spanje, Engeland en de V.S. en andere landen. We weten hier dat het in Zuid Afrika en Nigeria ernstig is, maar in Ghana? We zijn ons bewust van een grotere toename van het aantal actieve gevallen de laatste maanden, maar het sterfte cijfer is nog steeds niet te vergelijken met wat we horen over Europa en de V.S. Ik heb grote waardering voor het beleid van de huidige regering. De scholen gingen dicht in maart, kerken en moskeeën mochten niet samenkomen. 'Stay at Home' was het motto. Op woensdag altijd de enorme markt, waar je alles kunt krijgen. Marktvrouwen uit o.a Kumasi (bekend om veel besmettingen) komen naar Sunyani om hun spullen te verkopen. Het is er altijd een gekrioel van jewelste. Dus distancing onmogelijk!! Om het besmettingsgevaar te verminderen werd de markt naar dinsdag verschoven, dat hielp. Minder druk omdat marktvrouwen op vaste dagen naar hun vaste marktplek gaan. De autoriteiten bedachten nog een andere oplossing om afstand bewaren waar te maken. Het plaatselijke voetbalveld is nu de plek waar groente en fruit worden verkocht. Een park, voor speciale gelegenheden, wordt nu gebruikt om kleding, vooral tweedehands kleding in grote hoeveelheden te verhandelen. En nog lijkt de markt op een mierenhoop! Maar het helpt. Markten worden op veel plekken gedesinfecteerd, zo ook scholen, kerken en moskeeën. Hotels en andere gelegenheden zijn gesloten. Iedereen moet een neus/mond masker gebruiken. En dan handen wassen! Met grote verbazing zag ik op een vroege morgen in het begin van de corona-periode overal in Sunyani bij winkels enz. een tafel met een “'eronica Bucket' met water erin en onderaan een kraan, een stuk zeep en papieren handdoeken. Alles om je handen te wassen. En als je weigerde handen te wassen, mocht je de winkel niet binnen, zonder masker moet je buiten blijven. Dit is totaal nieuw voor Ghana. Ik zeg nu: Wat ik 30 jaar geleden niet voor elkaar kon krijgen, handen wassen, heeft Corona wel kunnen doen. Een pluspunt! Als ik alles hoor over Zuid Afrika, Nigeria, enz. dan voel ik me in Ghana safe. We verwachten dat in oktober de scholen weer open gaan, een nieuw schooljaar begint dan! Sinds kort is na twee dagen de uitslag van testen bekend. Goddank hebben we geen enkel probleem gehad met de kinderen in het Kinderhuis betreffende besmettingen. Zij krijgen in de morgen online-lessen, doen examen online, helpen in de tuin en in het huishouden. Hebben hun morning devotions in de vroege ochtend en hun Bible stories in de avond. En dan is het bedtijd voor de jongeren, de ouderen, op de middelbere school, gaan wat later. Moses en ik zijn dankbaar dat onze eigen drie dochters en hun gezinnen tot nu toe niets is overkomen. De dochters en hun gezinnen in de V.S. maken het goed. De jongste dochter in Accra en haar man hebben hun baan verloren, maar zij zijn gezond.
3a. De nieuwbouw op het terrein van het kinderhuis, 6 jaar geleden begonnen, is door de donatie in 2019 uit Zuidlaren – Anloo van 7241,00 een enorm stuk opgeschoten. In de vorige contactbrief is er over gemeld en tenslotte bleek dat er veel meer met genoemd bedrag gedaan kon worden dan we dachten. U vraagt zich misschien af: zes jaar geleden begonnen, waarom moet het zolang duren? Omdat we op de Ghanese manier hebben gebouwd. Wat bedoel ik daarmee? De Ghanezen bouwen alleen als ze geld hebben en als het geld op is dan stoppen ze, zo hebben wij het ook gedaan. Maar door genoemde donatie konden we nu veel doen. Op de begane grond zijn drie voorraad kamers, die nu van roldeuren kunnen worden voorzien. Op de foto is het prachtige dak te zien dat de afgelopen maanden is gerealiseerd! Op de eerste verdieping komen 3 kamers, elk met toilet en douche voor gasten en/of volontiers, (toilet en douche zijn aangesloten op een septic-tank), een zitkamer en een keukentje, ook de waterleiding is aangebracht. Daarom nogmaals onze grote dank voor de mensen van de PKN-kerk in Anloo/Zuidlaren. Allen die er aan hebben meegewerkt wensen we Gods rijke zegen.
3b. Het afgelopen jaar was er nog een donatie! Het schoolfonds van de Alafya Foundation is er om kinderen, in het Noorden van Ghana, rondom Bolgatanga te ondersteunen om naar school te kunnen. Samen met de Stichting Salvatoriaans gezinsadoptie uit Eindhoven worden zo’n 100 kinderen ondersteund, op scholen, lagere en middelbare scholen, vakscholen, kweekscholen enz. Het betreft kinderen die wonen bij een familielid, een oma, een oudere zuster of tante en hun gezin. Elke drie maanden is er een bedrag in geld voor voeding, schoolgeld, schooluniform, schoenen, schooltas, schriften enz. Dit motiveert de familie om zich over een nichtje of neefje te ontfermen. De Kinderzorg in Ghana gaat meer en meer toe naar deze manier van zorg. Daarover meer in een volgende brief, want dat heeft ook te maken met de toekomst van het kinderhuis. De reeds genoemde donatie is het resultaat van een 40-dagen project in de weken voor Pasen 2020 in de PKN-Kerk: De Open Hof in Veenendaal. Als ik, Gerdy, in Nederland ben ga ik daar naar de kerk. Bianca v.d. Berg, die ooit als volontair in het kinderhuis van Laadi in Bolgatanga heeft gewerkt, is ook lid van deze kerk in Veenendaal. Zij heeft dit project aangewakkerd. Zij kent de situatie in Bolgatanga goed. Speciaal voor extra noden die min of meer buiten de dagelijkse noden van het schoolfonds van de Alafya Foundation vallen, wordt deze donatie gebruikt! Om een paar zaken te noemen! Een jongen met een wond aan zijn been dat alleen in Accra, in het Zuiden, behandelt kan worden, en daar dus heen moet. Een groot gezin waar het lokale huis op instorten staat. Voor deze familie wordt een huis van cement bloks gebouwd. Een operatie van een jongen met een gebroken rug, die nu fysiotherapie nodig heeft, dagelijks! Maar voor dagelijks vervoer van en naar het ziekenhuis is geen geld. Voor dergelijke zaken zal de donatie uit Veenendaal via Bianca gebruikt worden waar het nodig is. En zo kunnen we meeleven met mensen die het soms niet meer zien zitten! Ook dank aan de mensen in Veenendaal, dank voor uw steun, en daarbij Gods zegen gewenst!
Tot slot een persoonlijke herinnering: Dit jaar was ik, Gerdy, in februari voor het werk in Bolgatanga. Laadi, Godfrey, onze vroegere monteur en chauffeur en ik besloten om op de zondag in Duusi naar de kerk te gaan. Duusi is niet ver van Bolga, en ik verhaal u iets uit mijn herinnering, van lang geleden, 1981, toen mijn team en ik daar met de “Moeder en Kindzorg” begonnen. Er was niets in die tijd in Duusi! Geen kliniek, geen vaccinaties, geen pre-nataal zorg voor zwangeren, geen EHBO-post en ook geen kerkje of kapelletje! Wat er wel was: heel veel kinderen die aan mazelen leden en daaraan stierven, veel ondervoeding, veel moeders die bij de bevalling stierven, veel armoede, onwetendheid en heel veel bijgeloof in geesten, voorouderverering met offeren,hekserij enz. Ik herinner me de eerste keren dat we naar Duusi gingen: veel moeders met kinderen zaten dan al te wachten in de schaduw van een enorme boom. En eerlijk gezegd ik was overweldigd: wat moest ik met al die mensen, kinderen, die armoede, dat heel andere geloof waar ik niets van begreep? Gelukkig was er wel iets goeds in Duusi! Een dorpsschool met als hoofd de Chief van Duusi. Hij bleek zeer geïnteresseerd in het werk van de Mobiele Kliniek. Iedere donderdag als wij met het team aankwamen was hij er ook. Luisterde aandachtig naar de 'Health Talk', gezondheidsonderricht voor alle moeders. Hij bleek onderwijzer te zijn en sprak als enige goed engels. Daar door kon ik goed met hem communiceren. Sandoz, de tolk van ons team, was onmisbaar in de communicatie met de mensen! Al snel was er contact met George, een predikant van de Assemblies of God Church, uit een naburig dorp waar naar zijn zeggen geen enkel respons was op de boodschap van de Bijbel. In de andere dorpen waar we met onze clinic kwamen werkten we samen met een evangelist van de Presbyterian Church of Ghana, die de mensen een Bijbelverhaal vertelde en bad voor de clinic-dag, s'morgens vroeg terwijl de mensen wachten op onze komst. Dat was er niet in Duusi. Op onze vraag is hij naar Duusi gekomen en vertelde de wachtende moeders een verhaal en bad voor de clinic-dag. Ook de Chief, die er altijd was, hoorde zo de bijbelverhalen, en in 1984 werd de Chief en zijn vier vrouwen gedoopt en verbrandde eigenhandig alles wat hij altijd gebruikte bij de voorouderverering en geesten verering. De mensen waren geschokt en dachten dat hij niet lang zou overleven. Op de dag van de doop was ons hele team aanwezig en de Chief verklaarde dat hij door het werk van de kliniek Christen geworden was. Dit was het begin van de eerste kerk in Duusi. Hij overleed vorig jaar op 95 jarige leeftijd! En dan na al deze herinneringen. We wisten niet wat we meemaakten toen we die zondagmorgen in februari in Duusi naar de Kerk gingen! Een levende kerkdienst vol blijdschap en hoop in de naam van Jezus. De tranen liepen me over de wangen, nu van blijdschap, vroeger van wanhoop om de enorme ellende van moeders en kinderen. Ook Pastor George was er, en veel herinneringen werden opgehaald! Ook grote verwondering over wat God kan doen. Nu is in Duusi een groeiende Kerk met nieuwe kerken in vele andere dorpen rondom. To God be the Glory! Deze ervaring heeft mij zeer gesterkt in mijn eigen geloof en ik dank God dat Hij ons werk hiervoor heeft willen gebruiken. Dit hele verhaal moest ik kwijt, aan u die achter het werk van de Alafya Foundation stond, met uw gebeden en medeleven en ook met uw financiële steun.
Ik hoop dat u een beetje meer kijk het gekregen in wat we zoal doen. En dat uzelf en de uwen gezond zijn gebleven gedurende deze vreemde covid-19 periode, die nog niet voorbij is. Veel hartelijke groeten van Gerdy en Moses Osei in Sunyani, Ghana.
Nieuwsbrief | Februari 2020
Door: Elly Harleman van Noort
(Penningsmeester en secretaris van de Alafya Foundation)
Aan al degenen die de Alafya Foundation een warm hart toedragen. Met plezier willen we jullie opnieuw laten weten wat er zoal gebeurt rondom het kinderhuis The Kids Shelter in Sunyani en de kinderen in het Noorden, rondom Bolgatanga die door onze stichting worden ondersteund zodat ze naar school kunnen of een vak leren. Soms wordt er voor andere zaken financiële hulp geboden. En ook iets over de kleine nieuwbouw bij The Kids Shelter. Ik, Elly,wens jullie allen, ook namens Gerdy, veel leesplezier!
Met de afgelopen kerstdagen was het weer druk in het kinderhuis, want de oudere kinderen hadden vakantie en kwamen thuis van hun boarding-school waar zij intern zijn. Het huis was vol deze 14 dagen kerstvakantie. De Kerstdagen waren goed en ieder kon genieten om weer even met elkaar te zijn. Samen eten en opruimen, met elkaar naar de kerk voor de kerstviering, en ook is er dan tijd om met elkaar te praten over hoe je het hebt op de school enz., tijd om spelletjes te doen en zo gaan de dagen! En de laatste dagen moet dan alles weer in orde gemaakt worden voor de kinderen die naar hun boarding-school vertrekken. Van alles gaat mee, b.v. tandpasta en borstels, schone kleren, zeep om je eigen kleren te wassen, maandverband, ook allerlei eetbare zaken die lang goed blijven! Ook de schoolspullen, pennen, schriften en soms nog weer boeken moeten dan aangevuld worden. Ieder kind heeft een eigen kist met slot. Een hele organisatie om alles op tijd klaar te hebben.
Rondom Bolgatanga, die kinderen daar hebben ook vakantie. Zij brengen met de families waar zij wonen, hun thuis hebben, of met de grootouders bij wie zij wonen de vakantietijd door. Dat betekent: niet naar school gaan, en vrij zijn! Maar dat is het meestel wel. Ook zij gaan na de vakantie gewoon weer naar school, en voor hun schoolzaken wordt ook op tijd gezorgd! Dan het volgende: In de contactbrief van julie 2018 [zie onder] las u al iets over boven genoemde kleine nieuwbouw! Ik, Elly, en mijn man kamperen altijd op Schiermonnikoog. Voor degenen die Schier kennen: op de camping! En dan heb je ook gesprekken met mensen die je niet kent over van alles, Ghana komt ook zeker ter sprake! In de vakantie op Schier in 2017 is ook Ghana ter sprake geweest, maar ik weet niet meer goed hoe of met wie. Maar dit bleek in begin van 2018! Er kwam een e-mail van een zekere Gerrit Denekamp, diaken in de P.K.N. Kerk van Anloo – Zuidlaren. Via Schier bij onze stichting terecht gekomen. Er moest een nieuw 2-jarig project komen van de diaconie en er mochten projecten worden aangedragen. Zijn vraag: kun je me informatie geven over de stichting en is er een zichtbaar doel want dat is altijd plezierig: en dat was er! De bouw van een klein huis, ruimte met een verdieping om vrijwilligers en gasten te kunnen huisvesten. Daar is al enkele jaren geleden aan begonnen, [zie foto 1 en 2] maar de financiën om verder te bouwen waren een probleem. Ooit hadden we wat geld maar toen was er het probleem met (geen) water en dat geld is gebruikt voor de de bore-hole en de watertank op hoogte [zie foto 3]. In Anloo - Zuidlaren werd gekozen voor dit project! Er werd meteen gevraagd naar een begroting, en die kwam er: 4400,00 euro om de verdieping en het dak erop te zetten. Zij stelden zich garant daarvoor in twee jaar. Zondag 8 maart gaan we naar Zuidlaren en zal de officiële overdracht in een kerkdienst plaatsvinden. Het definitieve bedrag is iets meer geworden! Hoeveel? Dat is nog niet bekend!
Tot slot een persoonlijke herinnering: hoe klein is de wereld? Ook op Schier! Op een avond liep ik nog een flinke wandeling door de duinen langs de Westerplas. Op een moment zie ik grote paddestoelen staan en dan, ja dan moet ik kijken. klinkt even later achter mijn rug: niet eten, gevaarlijk... Op het pad achter me stapt een man van de fiets, we maken een praatje. Op een moment stelde ik de vraag waar hij vandaan kwam uit Afrika, dat bleek Mali! Ik vertelde dat ik vaak in Ghana was geweest bij mijn zus. Toen wilde hij van alles weten, hij bleek Ghana heel goed te kennen en op een moment viel de naam Bolgatanga, dat was helemaal in de roos! Aan het eind van het gesprek gaf hij te kennen: in Bolga is een restaurant en daar kun je zo lekker eten, hoe heet het ook al weer? Het heeft een franse naam, en ik zeg: Comme ci, Comme ca. Yes! Tegen zijn vrouw die intussen terug is komen fietsen zegt hij, al wijzend naar mij: zij kent ook Comme ci, Comme ca. En dit alles op een schelpenpaadje op Schier, een ontmoeting die je niet gauw vergeet!
Tot slot: ook aan het eind van deze contactbrief willen wij u zeggen hoe blij we zijn met uw steun voor het werk dat rondom Bolgatanga en Ghana gedaan kan worden, en voor de Kids Shelter, en dit alles namens de Alafya Foundation! Vanwege uw trouwe steun is het steeds mogelijk om kinderen, ouderen en jongeren, te steunen op hun weg in hun leven. De donaties die via de Salvatoriaanse Gezinsadoptie uit Eindhoeven komen, die worden ook gebruikt voor het werk in en rond Bolgatanga. Met al deze steun en Gods hulp kunnen en mogen we jonge mensen en kinderen hoop geven op een toekomst, proberen hen weerbaar te maken om te leven in het land waar zij geboren zijn!
Nieuwsbrief | Juli 2019
Door: Elly Harleman van Noort
(Penningsmeester en secretaris van de Alafya Foundation)
Nieuwsbrief | Februari 2019
Door: Gerdy Osei-van Noort
(oprichter Alafya Foundation)
Lieve Familieleden, Vrienden en Bekenden,
En nu moet die brief vandaag klaar, anders... Het Nieuwe Jaar is allang niet ‘Nieuw’ meer, maar gelukkig ook nog niet ‘Stokoud’. De afgelopen maanden in het Kinderhuis waren erg druk, allereerst de drukte van onze 6 kinderen die thuis kwamen voor de Kerstvakantie van uit de verschillende kostscholen, de voorbereidingen voor de Kerstdagen, en dan weer de voorbereidingen om weer naar school terug te gaan, zo rond half Januari. Als ze dan weer weg zijn zeggen we toch , ondanks alle gezelligheid, ’de vlag uit’ en is de rust weer terug gekeerd, nou ja terug gekeerd, de 6 kleinere kinderen die thuis blijven, kunnen het huis ook behoorlijk op z’n kop zetten. (Ik denk maar aan mijn eigen jeugd, wij waren ook met z’n zessen…en wij hebben onze ouders ook wel eens tot wanhoop gedreven, denk ik. Maar ook als ik terug denk vervult grote dankbaarheid mijn hart voor onze ouders en het gezin waar ik mocht opgroeien. Dat is een grote Zegen!). Gedurende de Kerstvakantie heb ik de kerkeraad van de Presbyterian Church in Sunyani waar we altijd kerken, gevraagd of een van de ouderlingen bereid was om een paar avonden te komen om onze grotere kinderen wat dieper te leiden in de dingen van God. Inderdaad kwam een van de ouderlingen 5 avonden, wat heel bijzonder was! Hij heeft deze kinderen tot Christus geleid, ik kijk er met grote dankbaarheid op terug. Het jaar 2019 wordt erg spannend: 3 van onze oudere kinderen moeten Senior High School eindexamen doen, vergelijkbaar met het VWO. Emmanuel en Razack (Jesaja) die vorig jaar Junior High School examen deden hadden uitslag: Emmanuel heel goed en zit nu in klas 1 Senior High School, Jesaja minder goed maar hij wilde ook absoluut niet naar Senior High School. Hij is nu terug naar Bolgatanga waar hij bij een automonteur dat vak leert. Matthew doet dit jaar het examen Junior High School en die gaat juist graag naar Senior High School in September dit jaar. En dat gaat lukken. Eind Februari hoop ik weer naar Bolgatanga te gaan voor het werk van het Schoolfonds. Het plan is dat ik samen met Laadi en Paul onze locale vrijwilliger weer een aantal huisbezoeken ga maken, o.a naar een gezin waar we vorig jaar februari ook geweest zijn. Dat zal ik nooit vergeten. Hoewel ik veel armoede heb gezien in het noorden van Ghana, toch kwam dit weer als een schok: toen we de compound binnen kwamen en de twee kamertjes zagen van een vrouw van ongeveer 45 jaar, haar oude moeder, haar zoon van ongeveer 17 en een dochter van 15. Het laat zich moeilijk beschrijven: haar benen uitgestrekt. Bij nader onderzoek bleek dat zij haar benen niet kon buigen en weer strekken. Wat voor ziekte dat was? In de beide knieholtes had zij allemaal kleine littekens, teken dat een locale behandelaar er bij was geweest, zonder resultaat. We probeerden haar met z’n tweeën op te hijsen, maar ze kon nauwelijks op haar voeten staan. Toch hebben we haar aangeraden te oefenen: met behulp van twee buren om dagelijks even op haar voeten proberen te staan, en de knieën een klein beetje te buigen. Ook oefenen met haar vingers… maar ze wilde veel liever dood gaan. Haar moeder was ook zo stijf als een boom en kon slechts met grote moeite overeind komen. Ook oefeningen voor gedaan en tot troost gezegd dat ik dat zelf ook deed. Dan de zoon een dove jongen, had een klein bedrag nodig om terug naar de speciale school te gaan. En dan de 15-jarige dochter, die was er niet, maar was op school, tweede klas Junior High School. Wat zouden wij verder kunnen doen? Als de armoede je aanstaart: geen medische hulp, gebrek aan voldoende, goede voeding, geen geld voor de speciale school voor de jongen, geen professionele zorg. De dochter overbelast met de dagelijkse zorg voor haar moeder en grootmoeder, elke dag voor zij naar school gaat probeert zij de moeder en grootmoeder te badderen, en wat pap klaar te maken en dan moet zij s’ avonds koken en ook nog huiswerk maken als het donker is geworden. Geen elektriciteit, geen stoel, geen tafel om wat bij te werken. Hoe te helpen?? Toen kwam er een verzoek van de grootmoeder om een rolstoel zodat beide dames die zouden kunnen gebruiken. Geen probleem…ik had nog een goede rolstoel in het Kinderhuis, Sunyani. En toen de zieke dochter: zou zij een matras kunnen krijgen want de cementen vloer is wel erg hard voor haar pijnlijke botten. Ook geen probleem! Paul werd belast met het kopen van een matras en bij de mensen te brengen. Gerdy beloofde zo snel mogelijk de rolstoel per publiek vervoer naar Bolgatanga te sturen en alweer Paul zou de stoel bij aankomst naar het huis brengen. Een kwartaal bedrag voor goede voeding en ook voor de schoolbenodigdheden van zoon en dochter,…… en dat alles werd weer mogelijk gemaakt door de Alafya Foundation, waar U die dit leest zo trouw aan bijdraagt. In Augustus vorig jaar hebben we deze familie weer bezocht: de zieke moeder zat in de rolstoel, met een stralend gezicht dat er duidelijk veel beter gevoed uitzag. De grootmoeder liep met echte wandelstokken die een Amerikaanse ons had meegegeven. Het was geweldig om te zien, de dankbaarheid straalde van de mensen af. Nu nog iets anders: naast de laptop op mijn bureau staat een grote foto van Eva, het meisje dat gesponsord werd door de Alafya Foundation gedurende de drie jarige opleiding tot verpleegkundige. Zij heeft vorige week haar bul ontvangen. De Foundation is zeer trots op haar !! Zij heeft het prima gedaan. (Zie: contactbrief januari 2016, hieronder) En dan nu nog iets over de bouw: In de laatste brief van Juli 2018 had ik het over een onafgemaakt gebouw op het terrein van het kinderhuis. Geen geld en dus een 4-jarige bouwstop. Vorig jaar September kreeg ik echter een goed bericht van mijn zus Elly: er was een gift van Euro 4000.00 binnengekomen uit Egmond aan Zee, juist op het moment dat we aan het beraadslagen waren over “hoe verder met de bouw“. Samen met andere giften eerder dat jaar hadden we nu een bedrag van ongeveer Euro 5500,00. Besloten werd het geld onmiddellijk te gebruiken voor de genoemde bouw: de vloer van de eerste verdieping werd in december gestort. De afgelopen maand werd een trap naar de eerste verdieping geconstrueerd en we hopen dat we in de volgende maanden de muren van de eerste verdieping kunnen optrekken. Er zijn meer dan genoeg bouwstenen gemaakt, dus we hopen dat dat gaat lukken. En misschien aan het eind van dit jaar het dak erop? We hope and pray. Tenslotte nog dit: drie van de grotere kinderen, Michaela, Rita en Baba gaan ons huis verlaten in 2019. Blijf deze kinderen gedenken nu zij de wijde wereld in gaan en niet langer kunnen blijven in the Kids’ Shelter. Hier laat ik het verder bij, wij zijn dankbaar voor alle zegeningen en willen ook u zeggen hoe blij we zijn met uw steun voor het werk dat in Ghana namens de Alafya Foundation gebeurt, gedaan kan worden. Met uw steun en Gods hulp kunnen en mogen we kinderen hoop geven op een toekomst, proberen hen weerbaar te maken om te leven in het land waar zij zijn geboren! Moge God u zegenen!
Moses en Gerdy.
Nieuwsbrief | Juli 2018
Door: Gerdy Osei-van Noort
(oprichter Alafya Foundation)
Het regent, O, wat regent het! Ik hoor het in mijn warme bed. Ja, het regent meestal in de avond of ook in de nacht,s morgens is het dan heel somber maar in de middag schijnt de zon weer uitbundig. Het is regentijd, onbeschrijflijk hoe snel alles groeit en bloeit. Maar ook hoe snel het veld achter het Kinderhuis blank staat ondanks 2 soakaways, 2 diepe putten die door pijpen met elkaar verbonden zijn en het water van het dak en het afval water van badkamers en keuken moeten opvangen. Maar dat eigenlijk niet allemaal kunnen verwerken. Wat te doen? Op ons eigen terrein hebben we daarom een drainfield gemaakt. Dat idee kwam van het internet via Grandma Judy de Amerikaanse dame die 2 jaar geleden in het Kinderhuis woonde. Dus de instructies gevolgd: wijde, lange PVC pijpen gekocht, gaten in de pijpen gemaakt, de pijpen aan elkaar verbonden, alle pijpen omwikkeld met een soort muggen gaas, diepe greppels gegraven vanaf de 2e soakaway over een lengte van 200 meter en de pijpen erin gelegd, begraven en daarna was het afwachten of het zou werken: het overtollige water van de 2e soakaway kon zo in de pijpen stromen waardoor het water via de zelfgemaakte gaten regelmatig verdeeld wordt over een afstand van 200 meter. En nu 2 jaar later is het nog steeds: so far so good!
Dan nu weer iets over de kinderen in de Kids' Shelter, het Kinderhuis. Afgelopen maand hebben Emmanuel en Razack, die nu Jesaja genoemd wil worden, examen gedaan na de 3-jarige Junior High School. Het wachten is nu op de uitslag in Augustus. Wat een wachttijd! En wat daarna? Dat hangt natuurlijk van de resultaten af en we hopen dat beiden verder kunnen naar de Senior High School ook voor 3 jaar. En om deze wachttijd op te vullen gaat Emmanuel dagelijks naar een reparatie winkel voor radio’s en TV's. Daar ligt zijn interesse en hij heeft het naar zijn zin. Hij verdient er niets mee maar hij leert wel en daar gaat het om. Zo ook Jesaja, hij gaat elke dag naar een animal farm met kippen, parelhoenders, kwartels (die vogels heb ik in Nederland nooit gezien, ken ik alleen uit het Bijbelverhaal met Moses en de Israelieten in de woestijn). Verder varkens, kalkoenen, ganzen en eenden. Hij kon daar blijven slapen maar dat wilde hij liever niet maar Moses vond 'geen onzin' dus hij bleef daar en nu vindt hij het leuk. In het weekend komt hij thuis.
De 3 studenten in de Senior High School komen over 2 weken weer thuis met vakantie. Daarna gaan ze hun laatste jaar in. Ook Matthew die nu nog in de 2de klas van JHS is, gaat in September naar de 3de klas. Hij moet dus ook daarna examen doen voordat hij naar de SHS kan. Best spannend allemaal. Eind deze maand komt Matthew ook thuis voor vakantie, en natuurlijk ook de 6 kinderen die hier vlakbij naar de Basisschool gaan.
En dan vakantie tijd: we hopen minstens een week naar Bolgatanga te gaan met ons busje zodat de kinderen weer kunnen reconnecten met hun familie (voorzover zij die nog hebben). We verwachten 2 Amerikaanse meisjes (rondom de 20 jaar) die voor 4 weken komen en een Vacation Bible School willen organiseren met de kinderen. Dat hebben zij vorig jaar al eerder gedaan en hebben gevraagd of zij weer mogen komen. De kinderen vonden het erg fijn en natuurlijk is dat goed.
Als laatste: ons gebouw onder constructie. Al enige jaren geleden zijn we begonnen met de bouw van een plek waar vrijwilligers of gasten kunnen verblijven. Het heeft een begane grond en een verdieping er op. De 3 ruimten beneden zijn bedoeld als volgt: 1 als opslagplaats voor het Kinderhuis en 2 als stores. Een store is een ruimte voor een klein winkeltje. Deze stores willen we verhuren aan mensen die ruimte zoeken om zo’n klein winkeltje -een Winkel van Sinkel- te kunnen openen. Hoe ver zijn we er mee gekomen? De fundering is gemaakt en de muren zijn opgetrokken tot aan lintel level. De septic tank die tzt met de toiletten verbonden gaat worden is klaar…. Maar nu is het geld op. Ghanezen kopen bouwmaterialen en bouwen verder als ze weer wat geld hebben en als het op is dan is het stop met de bouw. En zo is het met ons gebouw ook. Wat we hebben gedaan is van giften speciaal voor dit doel gegeven niet van de reguliere donaties die voor het werk bedoeld zijn. Nu wordt er ook heel wat uitgegeven aan schoolgeld vandaar dat de bouw plat ligt. Wel is er een groep mensen die wat willen doen en is er een gift toegezegd van Euro 4400,00. Bovendien is er een bijdrage van Euro 1100.00 samen dus Euro 5500.00. Daarmee willen we de vloer van de 1ste verdieping klaar krijgen. We hebben meer dan genoeg stenen om dan de muren verder op te bouwen en dan is het hopen en vertrouwen dat er genoeg fondsen zullen komen om het dak er op te zetten.
U ziet deze keer is het een vrij korte brief. Ik wil U allen een goede zomertijd wensen, of U nu met vakantie gaat of niet. Tenslotte is het toch nog steeds: Oost, West, Thuis, best. God zegene U waar U ook bent of verblijft. Met hartelijke groeten van ons allen:
De kinderen in Bolgatanga, de kinderen in het Kinderhuis en natuurlijk ook van Moses en Gerdy.
Nieuwsbrief | Januari 2018
Door: Gerdy Osei-van Noort
(oprichter Alafya Foundation)
Lieve mensen,
Aan het begin van dit alweer 1 maand oude jaar als vanouds een brief vanuit Ghana. Ik wil U van harte danken voor alle steun in het afgelopen jaar voor de Alafya Foundation, ik wil u ook informeren betreffende de Kids Shelter in Sunyani en het Schoolfonds in en rond Bolgatanga en zo het contact bewaren wat nodig is tussen Vrienden en Bekenden. Tenslotte wil ik U allen nog een gezegend en gelukkig Nieuw Jaar toewensen. Hoe is het vorige jaar voor U geweest? Ik hoop dat U een goed jaar hebt gehad, en wat is een goed jaar? Een jaar waarop U in dankbaarheid kunt terugzien ondanks de moeilijkheden die we natuurlijk allemaal hebben gehad, maar waardoor we God’s nabijheid konden ervaren.
Wat ons zelf betreft is er veel gebeurd in het afgelopen jaar: Op 19 februari 2017 werd onze 3de kleinzoon (ons 5de kleinkind) geboren, in de V.S., in Boston. Ik, Gerdy, mocht er bij zijn en weer ervoer ik het als een groot wonder! Eind maart ben ik weer naar Ghana gevlogen. Dat was een gelukkig weerzien. Hoe het kwam weet ik niet maar lange tijd heb ik me daarna niet goed gevoeld. Bovendien ben ik vaak gevallen tot ik in september zo op mijn achterhoofd viel dat het gat gehecht moest worden. Daarna heb ik 4 weken fysiotherapie gehad waar ik enorm van opgeknapt ben. Ja dat is mogelijk hier, zelfs vlakbij ons huis. Een Ghanese fysiotherapeut in Nederland opgeleid heeft hier pas een centrum geopend. Vallen komt niet meer voor en daarvoor ben ik ziels dankbaar. Op 11 november 2017 trouwde onze jongste dochter Dinah, wat een gelukkige dag was. Moses heeft zich geweldig gehouden en dankbaarheid vervult onze harten.
Een grimmige stofwind vanuit de Sahara teistert het land zoals ieder jaar in deze tijd: de Harmatan. Je hebt gedweild en een uur later zie je de voetstappen weer op de grond, je huid is zo droog dat het schilfert en heeft alle mogelijke cremes nodig, je lippen springen zonder lippenbalsem. Wat een klaagzang, het is echt wel een beetje overdreven. Maak u geen zorgen! Er is vrede in Ghana en we mogen dus echt niet klagen! In de vorige brief had ik het vrij uitgebreid over de politieke situatie. De nieuwe president probeert duidelijk zijn beloften van de campagne waar te maken bijvoorbeeld in September 2017 werd het onderwijs in de 3 laatste jaren van het voortgezet onderwijs in de regeringsscholen gratis! De implementatie hiervan was niet eenvoudig maar de president zei het zo: we will falter but not fail’, met andere woorden ‘we zullen fouten maken maar niet falen’. Het is vrij rustig in het land en daarvoor zijn we heel dankbaar, we zullen de politiek nu verder laten rusten, althans in deze brief.
Nu wil ik het graag hebben over het Kinderhuis in Sunyani. Hier hebben we in totaal 12 kinderen waarvan er 6 op een kostschool zitten, 3 in Junior High School en 3 in Senior High School. Zij komen elke vakantie thuis, zoals de laatste kerstvakantie. Dat is altijd erg gezellig en daar genieten we erg van. Natuurlijk komen ze met uniformen die gerepareerd moeten worden en kapotte schoenen, en hongerige magen en nog veel meer!! Maar je kunt ook zien hoe ze groeien en ook in hun gedrag wijzer worden. De 6 jongsten die altijd bij ons zijn, gaan naar de basisschool hier niet ver vandaan. Dat ze allemaal ouder en wijzer worden geldt natuurlijk ook voor deze kinderen. Het hele jaar kwamen bekenden en onbekenden het Kinderhuis bezoeken met hun gaven. De Locale Presbyteriaanse Kerk in Sunyani waar we elke zondag kerken, samen met de kinderen die naar de zondagsschool gaan, liet zich ook niet onbetuigd. Op 2de kerstdag kwam een grote groep leden met een enorme donatie. Ik wilde wel dat U het had kunnen zien en ervaren hoe blij dat maakt dat we deel zijn van de kerk.
Als vanzelf gaan mijn gedachten uit naar U die ook zo trouw blijk gaf in 2017 van Uw meeleven. Het zijn Uw giften die het mogelijk maken dat we altijd het schoolgeld kunnen betalen, en ook alle benodigdheden zoals pennen, boeken, schriften, uniformen, schooltassen, kleding en schoenen. En dan natuurlijk de maandelijkse vaste lasten, elektriciteit, gasflessen die elke keer gevuld moeten worden, salarissen. Sinds vorig jaar hoeven we niet meer voor water te betalen omdat we een waterput hebben kunnen slaan op het terrein van het kinderhuis. Dat is een opluchting: Altijd water, schoon water uit de kranen. Dit konden we doen van Uw giften: Namens alle kinderen onze hartelijke dank!
Ook het onderhoud van het gebouw is belangrijk. Zo konden we ook een van de badkamers renoveren, waarbij een lekkage werd ontdekt, waar we lang naar hadden gezocht. Over onderhoud gesproken: De bus (13 seater Hyundai bus) heeft ook kosten en onkosten. Dit jaar wordt de bus 8 jaar oud, maar ziet er nog heel goed uit, deze kan nog heel lang mee.
Nu het Schoolfonds: Volgende week maandag 5 februari hoop ik met de bus naar Bolgatanga te gaan. De bus wordt dan volgeladen met zakken rijst, maïs, flessen olie, biscuits en frisdrankjes en zeep middelen, allemaal voor Laadi’s Home met veel meer kinderen dan wij. Wij hebben zoveel gekregen dat we de kinderen van Laadi’s Home ook gelukkig willen maken. Ook is het heel belangrijk dat ik daar regelmatig kom om de contacten te onderhouden met ‘Mama Laadi’, zij is degene die in het Noorden/ Bolgatanga alle zaken wat betreft het Schoolfonds behartigt. Altijd in samenspraak met mij. In de loop der jaren is het aantal kinderen dat ondersteund werd verminderd. Dat is goed want dat betekend dat zij langzamerhand op eigen benen komen te staan. Zo hebben we eind vorig jaar 5 families van de lijst geschrapt en Laadi heeft altijd weer nieuwe gegadigden die voor hulp in aanmerking komen. We willen Paul -een onderwijzer-, inschakelen en vragen of hij regelmatig huis bezoeken wil maken. Laadi kent hem goed en hij helpt Laadi bij van alles en nog wat. Wij hopen dat dat gaat lukken! Paul zou dan bij die nieuwe aanmeldingen huis bezoeken kunnen doen, een rapport schrijven zodat ik ook wat inzicht krijg en een besluit kan nemen. Dat deed ik vroeger vaak zelf maar daar heb ik niet meer zoveel energie voor. Dat brengt me bij een overzicht van alle mensen die we ondersteunen (per 1 januari 2018) in Bolgatanga en de dorpen daar omheen: - Kleuterschool | 1 kind - Basisschool | 31 kinderen - Junior High School (JHS) | 9 kinderen - Senior High School (SHS) | 6 kinderen - Verpleegkundige opleiding (volledig- en gedeeltelijk sponsorship) | 2 jongeren - Pabo (volledig- en gedeeltelijk sponsorship) | 2 jongeren - Ondersteuning technische vakken | 13 jongeren (Denk aan electricien, naaister, weefster, timmerman, automonteur, lasser, banden reparateur, tegelmaker en zetter.) - Weduwen en grootmoeders | 30 ouderen
Er zijn ook jongeren die zelf gaan ontdekken dat zij ook zelf mee kunnen werken, bijdragen aan hun eigen opleiding, bijv. Elijah die na 3 jaar JHS niet verder wilde leren. Hij wilde radio- en TV reparateur worden. Daarmee hebben wij hem geholpen en hij begon wat te verdienen. Na enige tijd kwam hij terug en besefte dat hij verder wilde leren. Hij wilde zijn cijfers van JHS verbeteren en of de Stichting dat zou willen betalen. Ik vond het natuurlijk prima dat hij verder wilde komen maar ik vond ook dat hij dat zelf moest betalen van zijn eigen verdiensten. En dat heeft hij gedaan. Daarna kwam hij terug met hetzelfde verzoek met betrekking tot het volgen van 3 jaar SHS, prima maar zelf betalen. En dat is ook gelukt. Met een heel goed eind resultaat. Toen wilde hij naar de Teachers’ Training College (Pabo) en we besloten hem daar mee te helpen. Dat is een opleiding waarbij de studenten intern zijn dus zou hij zijn reparatie werk niet kunnen doen. Hij is nu in zijn eerste jaar en is dolgelukkig. Hij is een van de 2 Pabo studenten die volledige ondersteuning heeft. Dat besluit hangt af van de achtergrond van de kandidaat. Wel moet Elijah een deel van de kosten terug betalen na zijn opleiding.
Dat we al deze mensen financieel kunnen ondersteunen/ helpen is mogelijk omdat de Stichting Salvatoriaanse Gezinsadoptie te Eindhoven ons, de Alafya Foundation, financieel steunt in onze opzet van hulp in het Noorden, rond Bolga. Met dank aan U allen en bovendien dank aan God wil ik nu eindigen, God zegene U allen in het al reeds begonnen jaar 2018.
Gerdy en Moses.
Nieuwsbrief | Juli 2017
Door: Elly Harleman van Noort
(Penningsmeester en secretaris van de Alafya Foundation)
Aan al degenen die de Alafya Foundation een warm hart toedragen: Met plezier willen wij u weer iets laten weten over de kinderen, klein en groot, die hun thuis hebben in het kinderhuis The Kids Shelter in Sunyani en de kinderen in het Noorden, rondom Bolgatanga die door onze stichting worden ondersteund zodat ze naar school kunnen of een vak leren. Soms, in geval van nood, wordt er voor andere zaken financiële hulp geboden. We wensen u veel leesplezier!
Het gaat best goed met de kinderen in het kinderhuis The Kids Shelter. De jongere kinderen zijn daar gewoon. De gewone gang van zaken. Slapen, eten, naar school, huiswerk, in huis helpen, spelen enz. De oudere kinderen zijn in Sunyani op kostschool. Een vrij normale situatie in Ghana als je als ouders het kan betalen. Het is duurder, maar duidelijk beter onderwijs. Met Pasen waren alle kinderen weer in het kinderhuis, klein en groot, en dat was een fijne tijd met elkaar. Het was vakantie en dan ga je naar huis! Voor al deze kinders hun thuis. Ma Gerdy, zoals de kinderen Gerdy noemen, was er weer bij! Ook de kinderen rondom Bolgatanga worden goed gevolgd. Daar zijn soms wijzigingen in het aantal kinderen dat we steunen. Enkele kunnen nu voor zichzelf werken en zo in hun levensonderhoud voorzien. En dat is een goede zaak. Gelukkig kunnen we nog altijd zoveel kinderen steunen, ongeveer 120, ondanks dat in Ghana de laatste jaren alles duurder is geworden zoals elektriciteit en levensmiddelen. Met de feestdagen, zoals Kerst en Pasen, worden er de laatste jaren veel giften gebracht in natura bij het kinderhuis zoals rijst, olie en eieren [maar ook geldbedragen]! En dat is om blij en dankbaar voor te zijn. De Salvatoriaanse Gezinsadoptie te Eindhoven steunt ons in het werk in Bolgatanga, en ook daar zijn we blij mee!
Nog even het volgende: Gerdy was met Pasen weer in Sunyani, zo las u. Na het herstellen van 2 hevige malaria aanvallen -hier in Nederland in Veenendaal-, is Gerdy 2 maanden in Amerika geweest vanwege de geboorte van een vierde kleinkind, een jongen, alles is prima verlopen!
U heeft al eens kunnen lezen dat er in Ghana ook duidelijk klimaatsproblemen zijn. Wel; eind februari jlvwas er in Sunyani geen water meer. De rivier die het water levert via het waterleidingbedrijf stond droog. Geen water uit de kraan en stelt u zich de rest maar voor wat dat betekent; geen water! Goede raad was duur maar wel effectief! Moses de man van Gerdy heeft zijn werk in de bouw, als klein zelfstandige. Hij weet hoe je dit probleem kunt oplossen. Hij heeft een bore-hole laten slaan, diep in de grond, en het was meteen raak: Schoon water heel diep uit de grond! Maar dat bracht kosten mee van €2000,00. Dit geeft voor het kinderhuis en voor hun eigen huis voldoende water. De kosten zijn gedeeld! Nu wordt er nog een hoge paal geplaatst waarop een platte vloer van speciaal beton [kosten € 900,00] waar op een hele grote poly-tank geplaatst kan worden, waarin dan het water uit de bore-hole wordt gepompt. Als de poly-tank hoog staat, komt er druk op het water wat heel fijn is bij het gebruik! Om u een klein beetje idee te geven wat een poly-tank is, zie foto 1. Dit geheel staat naast het huis van Gerdy en Moses. De kleinere staat veel hoger dan de grote! Daardoor kan er druk op het water komen. Ook bij het kinderhuis staat een grote poly-tank. Deze zijn al direct geplaatst toen het kinderhuis en het huis van Gerdy en Moses zijn gebouwd, om zo bij waterschaarste toch altijd water in voorraad te hebben. Je laat ze via een tankauto of anderszins vullen! De tank die nu geplaatst gaat worden komt heel hoog te staan, duidelijk hoger dan op foto 1. In het kinderhuis en bij Gerdy thuis staan er altijd in keuken, douche,toilet hele grote emmers met deksel vol water, oor het geval er geen water uit de kraan komt! Bij stagnatie van elektriciteit heeft het waterleidingbedrijf ook problemen en stagneert alles...
Dan; door het waterprobleem de volgende foto’s 2,3,4. Op foto 2 ziet u een Baobab-boom -in deze droge tijd met weinig blad-, met rondom de stam een door mensen gecreeerde woon-, leef- en werksituatie die heel gewoon is zo aan de weg. U ziet de droge grond, rood/bruin die veel stof veroorzaakt. De grote oranje emmer zal vol water zijn, op de grond een groenig bakje, van emaille, om het water te kunnen gebruiken. Hoe is het mogelijk dat deze grote boom al zoveel jaren het houdt in dit warme droge noordelijk deel van Ghana? Als ik, Elly, in Ghana ben dan verwonder ik me daar altijd weer opnieuw over hoe groots en divers onze aarde is: Gods schepping! Op foto 3 nog een boom. Het is ongeveer een derde van de totale boom, Gerdy en Elly staan ervoor! Hier zijn we in een bomenpark, een arboretum, met nog heel veel tropische bomen, planten en struiken. Wat dan soms door me heen gaat: Waar komt al dat water vandaan om zo te kunnen groeien? Foto 4 is de markt, een klein stukje, in Bolgatanga in Noord Ghana. Ook hier rood/bruine grond, stoffig als maar kan, en alles wat je koopt kan onder dat stof zitten, tenzij de vrouwen alles steeds weer schoon maken. Op deze foto ziet u links achter oranje parasol een Mango-boom. Deze bomen groeien heel breed uit en geven veel schaduw. Heel vaak zie je bij een com-pound -huis en woonplek van families-, Mangobomen, vanwege de vruchten maar vooral vanwege de schaduw. Een iets koelere plek die zo nodig is, vooral op de heetste tijd van de dag. En natuurlijk worden de vruchten gegeten, veel vitamine c. Deze bomen zijn altijd groen!
Tot slot: aan het eind van deze contactbrief willen wij u zeggen hoe blij we zijn met uw steun voor het werk dat in Ghana namens de Alafya Foundation gebeurt, gedaan kan worden. Met uw steun en Gods hulp kunnen en mogen we kinderen hoop geven op een toekomst, proberen hen weerbaar temaken om te leven in het land waar zij zijn geboren!
Nieuwsbrief | Januari 2017
Door: Gerdy Osei-van Noort (oprichter Alafya Foundation) Aan al degenen die de Alafya Foundation een warm hart toedragen... Met plezier willen we u weer iets laten weten over de kinderen in het kinderhuis The Kids Shelter in Sunyani en de kinderen in het Noorden, rondom Bolgatanga die door onze stichting worden ondersteund zodat ze naar school kunnen of een vak leren. Soms, in geval van nood, wordt er voor andere zaken financiële hulp geboden. Met deze contactbrief een keer een stuk tekst over de situatie in Ghana! En daarom wens ik, Elly, u allen veel leesplezier!Lieve Mensen, Familieleden, Vrienden en Bekenden, Allereerst wil ik, Gerdy, U een heel goed jaar toewensen voordat ik aan de dankbrief begin:
HAPPY NEW YEAR ! AFISCHAA PAA ! YUUM PALE !
Een dankbrief aan U allen die in 2016 weer zo trouw hebben bijgedragen om het werk van de Alafya Foundation Ghana mogelijk te maken: * Het werk in het Kinderhuis The Kids’Shelter in Sunyani, ongeveer 500km vanaf de hoofdstad Accra. * Het werk van Het Schoolfondsin Bolgatanga, nogeens ongeveer 400km verder op naar het Noorden van Ghana. Met Het Schoolfonds helpen we ongeveer 120 kinderen die niet in een Kinderhuis wonen maar bij familie in/en rondom Bolgatanga.
Het is denk ik 2 jaar geleden dat ik, Gerdy Osei-van Noort, iets liet weten van de verschillende activiteiten in Sunyani en in Bolgatanga. Mijn Zus Elly, die ook vorig jaar ons weer met een bezoek vereerde heeft dat trouw gedaan en nu, wil ik weer proberen U het een en ander te vertellen. (Ik ben in Nederland, Veenendaal om van een aanval van malaria te herstellen). Hoewel Elly wat positieve ontwikkelingen in de laatste brief (juli 2016) noemde bijvoorbeeld verbeterd publiek vervoer en verbeterde wegen, wil ik het graag eens hebben over de politieke situatie in Ghana. De politiek in Ghana houdt mij enorm bezig (hoewel ik niet mag stemmen!). Als U naar Ghana zou komen als toerist dan ziet U hetzelfde als mijn Zus Elly: verbeterde wegen met verbeterd publiek vervoer. Maar als U hier zou wonen dan zou U veel dieper kunnen zien en begrijpen wat er in Ghana echt omgaat... enorme werkloosheid vooral onder de jeugd, goed ontwikkelde jonge mensen van Ghana, een verslechterde economie, corruptie onder alle lagen van de bevolking, afval van allerlei aard overal weg gesmeten, de Nationale Gezondheids Verzekering in elkaar gezakt met alle ernstige gevolgen vooral voor de arme mensen. Het afgelopen jaar was heel spannend want het was een verkiezings jaar: op 7 december 2016 waren er verkiezingen voor een nieuwe President en leden van het Parlement. De spanning was voelbaar vooral tussen de aanhangers van de 2 grootste partijen NDC en NPP.(Ghana heeft een multi-party system maar het zijn de 2 grootste partijen: de NDC = National Democratic Congress en de NPP = National Patriotic Party die elke keer weer om het botvechten.) Ik kan U verzekeren dat er het afgelopen jaar elke zondag in alle kerken om vrede gebeden werd. Er was een speciaal Vredes comitee van de verschillende Kerken om overal Vredes boodschappen te brengen. De vrouwen groepen van de Kerken kwamen in groten getale bijeen om voor vrede te bidden (zouden wij daar misschien iets van kunnen leren in de komende tijd). De National Democratic Party is de laatste 8 jaar de regerende partij geweest en de NPP is de winnaar geworden op 7 december 2016. Steeds belde ik Moses is er vrede? Ja, alles is vreedzaam, wat een opluchting. Op 7 januari a.s. wordt de nieuwe president, Nana Akuffo Addo, ingezworen.
Lieve mensen U vraagt U misschien af waarom al deze informatie? Meer en meer ga ik inzien de hopeloosheid van de situatie voor speciaal de jonge mensen van Ghana: tegenwoordig zijn velen van die jonge mensen goed opgeleid tot op universitair niveau... maar na het afstuderen geen baan! Als U wist hoe ouders krom liggen om allerlei opleidingen voor hun kinderen te betalen dan verwachten zij daarna hulp van deze kinderen op hun oude dag en niet dat deze grote kinderen nog steeds afhankelijk zijn van hun ouders. Geen toekomst, geen motivatie om je in te zetten voor de opbouw van het eigen land. Ik zie het aan onze eigen dochter, de jongste, een goede opleiding en geen werk! En dan denk ik aan al die vluchtelingen die uit Afrika in armetierige bootjes de Middellandse Zee oversteken en verdrinken. Je hebt beelden op je netvlies van Lampedusa, van Italie, van Griekenland waar zovelen aan land proberen te komen allen hopende op een betere toekomst niet wetende dat ze in een andere hel terecht komen. Er moet toch een oplossing zijn voor Afrika? Want het is in andere Afrikaanse landen niet veel beter, zo niet slechter! Ghana ontvangt zoveel donaties vanuit de hele wereld, wat wordt er mee gedaan? Waar blijft dan al het geld? Ghana heeft zoveel van eigen bodem: goud, hout, olie. Zien de leiders dan niet hoe moeilijk het is voor de mensen? Trekt niemand zich daar iets van aan? Of zijn de leiders alleen op eigen belang uit? Lieve mensen, hoe langer ik in Ghana ben hoe meer ik hier mee bezig ben...en ik moest het even kwijt. In dit alles is het een zegen dat de Ghanezen zo vreedzaam van aard zijn. Elke keer als ik mijn bezorgdheid uitsprak betreffende de verkiezingen dan werd er altijd gezegd: Madam, do not worry nothing bad will happen, we do not want war, we want peace, God is in control. Dit alles over de leefsituatie in Ghana!
Maar het zou niet volledig zijn als ik u niets liet weten over het reilen en zeilen van de kinderen die we ondersteunen en opvangen. Ik wil U vertellen dat de mensen in Abesim en Sunyani al jaren regelmatig giften komen brengen naar het Kinderhuis, maar dit jaar was het beduidend minder dan de jaren ervoor. Ik had het al over de verslechterde economie! Maar Moses vertelde dat er tijdens de Kerstdagen en Oud - en Nieuw zo enorm veel gebracht is dat het overweldigend was. Hij denkt dat de mensen zo opgelucht zijn, de verkiezingen zonder problemen verlopen, dat zij op die manier God willen danken. Geweldig! En waar bestaan die giften dan uit? Grote zakken rijst, olie om te bakken en te braden, dozen vis in blik, dozen tomatenpuree (wordt erg veel gebruikt bij het koken), zeep, tandpasta, toilet papier, biscuits en andere lekkernijen voor de kinderen. Moses vertelde dat er zelfs 35 kippen gebracht werden (die zitten nu in de diepvriezer!). En alles wat te veel is brengen we naar het Kinderhuis in Bolgatanga waar Mama Laadi heel dankbaar voor is. Door al die lokale giften kunnen we, ondanks het feit dat alles veel duurder is geworden zoals o.a schoolgeld en wat ermee samenhangt, toch de ondersteuning van alle kinderen blijven waar maken. Zoals opleidingen voor oudere kinderen als zij eraan toe zijn om een vak te leren. Een praktisch opleiding waar mee zij dan later zelfstandig aan het werk kunnen als kapper, naaister, metselaar, loodgieter of timmerrman. Ze leren dan ook om een heel eenvoudige boekhouding te voeren. En als de opleiding met goed gevolg is afgerond dan is er vaak ook nog een ondersteuning van een naaimachine of een kapper-set, en dan moeten deze jonge mensen het toch zelf doen! Hoe de situatie in hun land ook is. Maar waar is dat niet het geval? Tot slot: aan het eind van deze contactbrief willen we u ook zeggen hoe blij we zijn met uw steun voor het werk dat in Ghana namens de Alafya Foundation gebeurt, gedaan kan worden. Met uw steun en Gods hulp kunnen en mogen we kinderen hoop geven op een toekomst, proberen hen weerbaar te maken om te leven in het land waar zij geboren zijn! May God bless all of You and Ghana with the new President!
Namens de Alafya Foundation, Gerdy Osei-van Noort.
Nieuwsbrief | Juli 2016
Door: Elly Harleman van Noort
(Penningsmeester en secretaris van de Alafya Foundation)
Aan al degenen die de Alafya Foundation een warm hart toedragen: Met plezier willen we u weer iets laten weten over de kinderen in het kinderhuis The Kids Shelter in Sunyani en de kinderen in het Noorden, rondom Bolgatanga die door onze stichting worden ondersteund zodat ze naar school kunnen of een vak leren. Soms, in geval van nood, wordt er voor andere zaken financiële hulp geboden.
EEN KORTE IMPRESSIE
In het voorjaar van dit jaar, half maart tot half april, ben ik weer een keer naar Ghana geweest, naar mijn zus Gerdy en mijn zwager Moses. Het was weer opnieuw een ervaren hoe het leven in Ghana reilt en zeilt, in vele opzichten zo totaal anders dan hier! Hoewel de mogelijkheden bv. per telefoon, per e-mail en het omgaan met alles wat de computer biedt enorm worden benut! Alleen er zijn ook nog delen van het land waar geen bereik is voor telefoon, en waar elektriciteit ontbreekt, geen computer, geen licht, geen koelkast om maar iets te noemen. En daarbij de temperatuur die haast altijd veel hoger is dan bij ons, dit alles heeft zijn invloed op het leven van de mensen. Ook in Ghana is er vaker de invloed merkbaar van de klimaatsverandering in de wereld. Dat betekent dan dat oogsten mislukken vanwege te weinig regen of soms ook veel te veel, en het gevolg is weer dat dan vele mensen geen inkomsten van hun oogst hebben en dus minder te eten! Vooral in het Noorden van Ghana is dit de laatste jaren soms een probleem. Maar er zijn ook zaken die veel bijdragen aan het leven in Ghana. Steeds meer wegen die worden aangelegd, veel beter openbaar vervoer en bereikbaarheid in alle delen van het land, dit is goed voor handel.Zomaar herinneringen die mij te binnen schoten toen ik aan dit schrijven begon.
THE KIDS SHELTER
Het was goed om de kinderen weer te zien. Hoe zij er leven met elkaar, naar school gaan en huiswerk maken. Hoe ze met elkaar leren in het huis te helpen met opruimen, schoonmaken, hun eigen kleren wassen. Nu denkt u: hun eigen kleren wassen? Ja, dat leren ze omdat ze later dit alles ook zelf zullen moeten doen. Natuurlijk worden ze geholpen! Ook leren ze afwassen, hoe alles moet worden schoongemaakt en hoe belangrijk dat is. Maar ook ontdekken ze wat het is om samen te spelen, van allerlei spelen, en knutselen, zelf iets maken! En dat is in de ghanese cultuur niet gebruikelijk! U begrijpt dat dit van meerwaarde is die ze meekrijgen! De kinderen in het kinderhuis gaan in Abesim naar school. Iedere dag! De oudste jongen in het kinderhuis is medisch gezien een zorgen kind, maar hij leert steeds beter met zijn ziekte om te gaan. Voor hij in het kinderhuis kwam wist hij niet dat hij ziek was, alleen altijd doodmoe. Eind 2013 was ik erbij toen Gerdy hem meenam vanuit zijn woonomgeving en weet nog hoe hij eruit zag en hoe hij was, en nu een wereld van verschil, een jongen die nu vrolijk de wereld inkijkt en steeds meer plezier aan schoolwerk beleeft.KOSTSCHOOL
De 8 oudste kinderen zijn, sinds vorig jaar september, op een kostschool in het Noorden van Ghana. We, Gerdy en ik, zijn op de kostschool geweest, er moesten zaken besproken worden aaangaande de kinders daar. Het hoofd van de school is echt heel betrokken bij het wel en wee van zijn leerlingen en zijn school. Hij kende zijn leerlingen, en dan kan er goede informatie worden uitgewisseld. En dat is heel fijn! Eind april kwamen 4 van de kinderen voor vakantie naar The Kids Shelter. Ze komen dan met elkaar met de bus van Bolgatanga naar Sunyani. De andere vier moesten blijven, zij kregen extra lessen omdat zij dit jaar examen moeten doen. De vakantie in het kinderhuis verliep heel fijn, wel druk, maar het was een goede tijd al die kinders bij elkaar, zo vertelde Gerdy later toen we elkaar spraken per telefoon.Het volgende om u een indruk te geven wat het inhoud als een kind naar kostschool gaat. Het gaat meestal om beter onderwijs, dat is het eerste! Maar er moet dan van alles mee voor ongeveer drie maanden: Kleding, zeep om je kleren te wassen, zeep voor de douche, handdoeken, tandenborstel en tandpasta, voor de meiden maandverband. Een zak instant cacaopoeder om eens een beker chocolademelk te kunnen drinken en zo nog het een en ander, ook ghanese eetbare zaken. Ze hebben elk een kleine kist met slot om hun spullen in te bewaren. Voor de vier bovengenoemde blijvers moest dan ook het nodige meegenomen worden. Ook namen we twee grote zakken rijst ( 20 kilo per stuk) die Gerdy als gift had gekregen, mee naar Laadi. Als de kinderen van de kostschool een weekend vrij zijn dan gaan ze naar het kinderhuis van Laadi, ze eten daar en dat niet alleen; zo kun je met dichte beurzen elkaar betalen! Laadi wordt ondersteund door AFRIKIDS, een stichting in Engeland, Londen.
Laadi, een medewerkster van Gerdy toen zij in Bolgatanga werkte, is onze tussenpersoon aangaande de schoolkinderen die we rondom Bolgatanga ondersteunen om naar school te gaan. Zij kent de mensen, ziet het als er problemen zijn en overlegt dan met Gerdy. Toen Gerdy en ik 5 dagen naar Bolgatanga zijn geweest heb ik weer eens ervaren hoe dat in zijn werk gaat. Met Laadi, die ook zonder wegen overal de weg weet, zijn we bij een temperatuur van bijna 40 graden naar verschillende compounds gelopen om te overleggen met de mensen die ondersteund worden met schoolgeld. Dat zijn een enkele keer lastige situaties, maar meestal komt er wel een oplossing. En hierbij aansluitend het volgende. In het guesthouse waar we in Bolgatanga verbleven kwam een jonge man, Akansona A. Elijah, naar Gerdy toe, hij overhandigde haar een brief waarin hij beschreef hoe hij door de steun van onze stichting zijn leven vorm had kunnen geven en nu zover was dat hij naar de Teacher Training ( PABO noemen wij het) kon gaan om leraar te worden en zoals hij schreef dit te doen om echt kinderen er bovenop te helpen, hij weet hoe slecht de situatie van een kind kan zijn. Hier is zijn persoonlijke verhaal:
MY STORY
Mijn naam is Akansona A. Elijah. Ik ben 24 jaar oud. Mijn vader is bij een ongeluk overleden toen ik drie jaar oud was. De familie van mijn vader stuurde ons, mijn moeder en ik, het huis uit en de straat op zodat het land van mijn vader voor hen bleef! In het jaar 2000, nam mijn moeder mij en onze spullen ( weinig) mee naar het Noorden, dat is ten noorden van Bolgatanga, waar zij de hele dag werkte en zo “beloond” werd met een kamer om samen in te leven. Het was enige tijd later toen mijn moeder niet meer was opgewassen tegen de ontberingen van dit leven dat haar “vriendin” kwam en mij meenam naar Kumasi, om voor haar te werken! Kumasi is een grote stad, ± 500 km. ten zuiden van Bolgatanga.
Toen de vrouw mij had meegenomen naar Kumasi werd mijn werk waterzakjes verkopen op straat. Iedere morgen stond ik om 4 uur op, maakte de compound schoon,( compound = een woonsituatie voor een familie, alleen niet vergelijkbaar met onze woonhuizen), deed de afwas, en bracht allerlei zaken naar Ofrorikrom ,vlak bij Kumasi, waar de vrouw van alles en nog wat verkocht. Dan direct terug naar het huis en met het water op pad om te verkopen. Ik was dus altijd de eerste persoon die opstond in de morgen, en de laatste die ging slapen op een mat. De veranda was de plek waar ik moest slapen. In die tijd verloor ik het contact met mijn moeder, en wanneer ik heel voorzichtig probeerde iets over mijn moeder aan de weet te komen dan dreigde de vrouw mij geen voedsel meer te geven, dus ben ik ermee gestopt om naar mijn moeder te vragen. Ik voelde me eenzaam en niet veilig. Dit maakte dat ik bevriend raakte met jongens uit de naaste omgeving. Mijn vrienden waren beter gekleed en zij hadden voedsel in hun etensboxen voor onder schooltijd, terwijl ik dikwijls kapotte kleren droeg bij mijn werk op de straat. En dan is er het wonder dat ik binnenkom in een klaslokaal!!!!!!! Waar we ook maar bij elkaar waren, daar spraken zij over interessante schoolzaken terwijl ik niets te zeggen had. Ik hield me stil ook als zij van onderwerp veranderde. Op een zondagmorgen, ik kon mijn situatie niet langer accepteren en gaf openlijk mijn wens te kennen om naar school te gaan aan de vrouw en het bijzondere was dat haar kinderen naar school gingen. Haar antwoord was : nee! Je bent hier om voor mij te werken en niet om naar school te gaan. Mijn verlangen om naar school te gaan werd zo sterk dat ik er geen weerstand meer aan kon bieden. En toen besloot ik weg te lopen van uit mijn gevangenschap. Op een dag stond ik op, zoals altijd dacht zij dat ik mijn werk deed. Ik ging het huis uit rond 4.00 uur in de morgen, liep over straat tot het wat lichter werd en ging naar het busstation. Daar ontmoette ik een man die mij eerst niet zo zag zitten maar wat later toch aandacht had vanwege mijn armoedige en magere voorkomen. De man vroeg mij waar ik naartoe ging en ik vertelde hem mijn verhaal, hij kocht voedsel voor mij en betaalde de reis naar Bolgatanga, hij verzekerde zich dat ik in de goede bus terecht kwam voordat hij zijn reis vervolgde. In Bolga begon ik in de derde klas “primary 3 “(…groep 5 lagere school ) Ik was de oudste leerling in een hele volle klas en de andere leerlingen noemde mij hun vader en dat maakte mijn helemaal niet blij maar ik verdroeg het. Toen mijn alleenstaande moeder hoorde dat ik terug was gekomen stuurde zij mijn jongere broer James naar mij toe. We woonden in ons oude huis achter het familiehuis, het was een bouwval. De “old man” in het familie huis wilde ons weg hebben en gaf aan dat hij oud was en niet in staat ons te voeden. Voor en na schooltijd gingen we voor lokale ondernemers met een houweel brokken steen, uit de rots, klein te maken en zij gaven ons dan te eten zelf soms geld om eten te kopen. Er zijn veel risico’s bij het klein maken van brokken steen, maar het was niet anders. Zelfs één van de jongens kreeg een stuk steen tegen zijn oog. Ik herinner me, nu ik dit schrijf, dat hij tenslotte zijn oog helemaal moest missen.Het was in deze tijd dat Sister Dora onze conditie opmerkte. We zagen er ondervoed en miserabel uit. Zij gaf ons toen een deel van haar eten als zij kookte. En ook vertelde zij ons verhaal aan mama Laadi. Op een dag, we waren in ons enorm bouwvallige huis, brachten mama Laadi en mama Gerdy een onverwacht bezoek. Toen zij de plaats zagen waar wij leefden waren zij diep geschokt, zodat mama Gerdy aan de familie die in het familiehuis woonden zeer dringend heeft gevraagd ons toe te staan om ook in dat huis te mogen wonen, maar de oude man zei nee omdat ook zijn zoons niet blij zouden zijn met zo’n beslissing. Gerdy stond op de binnenplaats van het familiehuis, keek rond en begon te huilen. Toen mijn jongere broer daar binnen kwam en zag dat mama Gerdy huilde, kwam hij naar mij toe en zei: Broer kom mee en kijk naar “the White lady” zij huilt, waarom?....is er iemand dood? Toen ik het zag was ik helemaal sprakeloos. Die dag dat mama Laadi en mama Gerdy ons bezochten maakte in feite dat wij ons echt menselijk wezens voelden. Terwijl het voor de eerste keer was dat wij een blanke vrouw openlijk zagen huilen was het tegelijk onze meest gelukkige dag! We voelden een liefde en genegenheid zoals we nog nooit hadden ervaren in ons hele leven. Vanaf dat moment kregen wij wat geld voor voedsel. In feite redde Mama Gerdy meerdere kinderen in onze gemeenschap van het levens bedreigende werk dat zij deden. Sommige kinderen konden leren voor timmerman, en voor enkele anderen die naar school wilden werd schoolgeld betaald. De invloed die dit gaf in Zuarungu-Katanga is zo groot dat dit niet in woorden is te zeggen. Ik zelf in het bijzonder, zij bracht mij naar een werkplaats voor elektrische apparaten,op mijn verzoek , omdat ik zonder diploma van school was gekomen. Terwijl ik het werk van een elektricien leerde in de werkplaats, onderhandelde ik met mijn baas om ook nog part time naar school te mogen gaan, hij stemde ermee in.
Toen ik mijn BECE-examens deed slaagde ik heel erg goed en had zo toestemming voor de Zamse senior Highschool. Ik gebruikte het geld voor voedsel om mijn schoolgeld te betalen. Toen in 2014 deed ik de WASSCE examens en had ik voor meerdere onderwerpen A-1 (zeer hoge kwalificatie) speciaal voor wiskunde. Voor één onderwerp had ik E-1 (slecht) en besloot dit over te doen. Ik wil nu de opleiding teacher training (bij ons PABO) gaan volgen. Ik beloof plechtig dat ik hard zal werken en haar (mama Gerdy) niet zal teleurstellen.
Tot slot wil ik zeggen dat wij haar zullen herinneren en al haar vrienden en donors, herinneren in onze gebeden. We bidden dat zij in haar leven de rijpe vruchten van haar werk zal zien!
EINDE
aan het eind van deze contactbrief willen we u ook zeggen hoe blij we zijn met uw steun voor het werk dat in Ghana namens de Alafya Foundation gebeurt, gedaan kan worden. Met uw steun en Gods hulp kunnen en mogen we kinderen hoop geven op een toekomst, proberen hen weerbaar te maken om te leven in het land waar zij geboren zijn!Namens de Alafya Foundation, Elly Harleman van Noort.
Nieuwsbrief | Januari 2016
Door: Elly Harleman van Noort
(Penningsmeester en secretaris van de Alafya Foundation)
Aan al degenen die de Alafya Foundation een warm hart toedragen... Onderstaand stuk spreekt voor zich! En probeert u achter deze naam alle kinderen te zien, groot en klein, elk in hun eigen situatie, waar de Alafya Foundation zich sterk voor maakt, door uw onmisbare financiële ondersteuning. Heel veel dank daarvoor! Wij wensen u veel leesplezier.
HET VERHAAL VAN EVA
Ik heet Juliana. Mijn tweelingzuster heet Juli. Ik veranderde mijn naam en heet nu Eva. Ik ben nu 22 jaar. Ik ben opgegroeid in het dorp Winkogo in Upper East Region, de omgeving van Bolgatanga. Mijn moeder heet Azaka Grace, mijn vader Anafo. Ik heb nog twee broers en een zus. Deze zus heet Diana, zij is 26 jaar. Genoemde broers waren de oudste en zijn overleden, de ene broer door een ongeluk en de ander door malaria!
Wat onze moeder ons vertelde is dat mijn vader is gestorven toe wij, de tweeling, een jaar oud waren. Onze moeder verliet ons toen wij 5 jaar waren. Onze zus Diana was toen 9 jaar. In 1999 voelden we ons zo miserabel, zo ellendig, wij waren ondervoed want er was geen eten voor ons. We konden alleen eten als we naar school gingen, waar men gewoon was om voor ons te koken, sorgum, een soort graan. Een maaltijd per dag!
In diezelfde tijd werd onze broer ziek, malaria. Hij stierf omdat er geen geld was om naar het ziekenhuis te gaan. Deze broer zat op dezelfde school als wij, de drie zussen. De school was vlak bij ons huis. Toen men op school hoorde dat mijn broer was gestorven aan malaria omdat er geen geld was voor het ziekenhuis waren de leraren en leraressen allen zeer ontdaan en treurig. Een van de leraressen, madame Christy, had een vriendin. Deze vriendin werkte voor the white lady. Zij vertelde dat the white lady overal klinieken had, in veel kleine dorpen en in de stad Bolgatanga, en dat iedereen word geholpen! Madame Christy vertelde het schoolhoofd en de andere leden van het schoolteam dat zij met haar vriendin naar haar toe zou gaan om om hulp te vragen. Iedereen is blij en bedanken haar, maar wie was deze white lady?
Madame Christy is met haar vriendin gegaan, Laadi Awuni, en vertelde over onze situatie in Winkogo aan the white lady; Gerdy Osei-van Noort (oprichter van de Alafya Foundation). Laadi en Gerdy zijn in Winkogo gaan kijken en troffen er een hopeloze situatie aan. Onze situatie, kinderen zonder ouders was een probleem dat niet zomaar was opgelost, maar samen werd er een oplossing gevonden: De drie zussen gingen alle drie weer naar school, en er werd elke maand beschikbaar gemaakt voor eten, zoals millet, rijst, zout en nog meer wat nodig was! Er werd contact met de school gelegd en afgesproken dat het schoolgeld voor deze kinderen zal worden betaald, bestemd voor uniformen, boeken, schriften en pennen. Ook word er aandacht besteed aan verbetering voor kinderen in hun dagelijkse leefsituatie, eigenlijk een nieuw leven voor deze drie kinderen! Ze groeien op en er word in de jaren die volgen hard gewerkt door onze meiden. Diana heeft nu de Senior Highschool afgerond (vergelijkbaar mat HAVO/ VWO), mijn tweelingzus Juli is gediplomeerd naaister en kan ervan leven! En ik, Juliana/ Eva heb ook mijn Senior Highschool afgerond met prachtige cijfers en ga nu de verpleegstersopleiding volgen in Zuarungu, bij Bolgatanga, dank zij Mama Gerdy!
Na dit alles schrijft Eva: Ik wil graag gebruik maken van deze mogelijkheid om Mama Gerdy te bedanken! Ik herinner mij dat Mama Gerdy mij later vertelde dat mensen in Nederland geld geven en er een rekening is die bedoeld is voor kinderen, jongeren zoals wij, zodat zij naar school kunnen en een opleiding volgen, en dat de oudere zus van Mama Gerdy dit allemaal verzorgt! Hierbij wil ik ook graag de zuster van Mama Gerdy heel erg bedanken voor alle ondersteuning en alle andere die ons helpen, dat God hen allen mag zegenen. Mama Gerdy, mijn familie en ik zullen u nooit vergeten, of onze lerares Madame Christy en haar vriendin Laadi. We voelen ons, door alles wat er geweest is, nu ook kinderen van Mama Gerdy!
Eva.
Na dit verhaal heeft u natuurlijk al begrepen dat het Schoolfond van de Alafya Foundation voor de kinderen de uitkomst was. En zeer zeker niet voor hen alleen. Momenteel worden in en om Bolgatanga 130 kinderen ondersteund om naar school te gaan, dit in samenspel met de Stichting Salvatoriaanse Gezinsadoptie.
Nieuwsbrief | Juli 2015
Door: Elly Harleman van Noort
(Penningsmeester en secretaris van de Alafya Foundation)
Deventer, juli 2015
Aan al degenen die de Alafya Foundation een warm hart toedragen…… Beste mensen, allemaal, We hopen dat deze contactbrief u weer even opnieuw iets over de kinderen, in Bolgatanga en in Sunyani, in Ghana, laat ontdekken. Hoe anders het leven in veel situaties daar is, dan hier in Nederland, alleen al het leven in een compleet ander klimaat dan wij gewoon zijn. We wensen u veel leesplezier.
Een teken van leven vanuit de Alafy Foundation over de kinderen in Ghana. Binnenkort komen de grotere kinderen die op kostschool zitten voor de zomervakantie weer thuis! Het kinderhuis, the Kids Shelter, blijft hun THUIS. Ook de kleine kinders in het kinderhuis zullen dan vakantie hebben, en met elkaar zullen ze dan deze vakantie weer met elkaar doorbrengen. Ook in Bolgatanga hebben de schoolkinderen, die we ondersteunen, vakantie. U ontdekt het al, net als in Nederland gaan in Ghana kinderen naar school en hebben vakantie! Het lijkt me goed voor u om te weten dat we in en rond Bolgatanga +/- 130 kinderen zo ondersteunen dat zij naar school kunnen gaan en leven in de kring van de familie die hen zo opvangt en verzorgt, omdat eigen ouders er niet zijn. Doordat de Salvatoriaanse Gezinsadoptie het werk in Bolga mede ondersteunt, is het mogelijk zoveel kinderen te helpen. In de nabije toekomst zullen er kinderen zijn die voor vervolg/ hoger onderwijs in aanmerking komen, al naar gelang hun capaciteiten. En U zult begrijpen dat daar een ander kostenplaatje aan hangt dan de schoolopleiding tot nu toe. Het bestuur van de Alafya foundation Ghana, in Ghana gaat overleggen hoe dit gegeven in goede en mogelijke banen moet worden geleid. Een meisje, Juliana, wordt vanaf September gesteund voor de opleiding tot verpleegster. Zij heeft met zoveel inzet en doorzettingsvermogen, vanuit een leefsituatie waar wij geen weet van hebben, haar diploma van de Senior Highschool gehaald met zeer goede cijfers. Alle vertrouwen dat zij dit op deze wijze zal doorzetten! Over dit alles zult u later meer horen.
Dan nu enige beschrijving bij de plaatjes: 1. Een van de kinderen uit het kinderhuis, zij staat symbool voor alle kinderen, groot en klein, die de Alafya Foundation door uw trouwe donaties kan ondersteunen en hen zo een toekomst bieden. 2. U ziet hier het bordje dat aangeeft dat het Kennemercollege Beverwijk/ Heemskerk met sponsor akties van leerlingen ook op momenten bijdraagt aan de Alafya Foundation. Hun bijdrage is gebruikt om een muur te bouwen die het kinderhuis een eigen vrije ingang geeft vanaf de openbare weg. Daarom de naam Kennemerstreet! 3. Op dit plaatje ziet u zakken liggen, de witte zak is gevuld met suiker, de andere zak is gevuld met een mengsel dat doet denken aan onze brinta en havermout door elkaar. Daar wordt s morgens vroeg de pap van gekookt voor ontbijt! Langzamerhand wordt het kinderhuis in Sunyani meer bekend en zo worden er regelmatig van dit soort giften gegeven, en met dank aanvaard! U ziet ook nog een hoeveelheid blikjes limonade. Niet alleen in natura maar ook wordt er soms geld overhandigt. Voor de kinderen in het huis is dan de boodschap! 4. Iets totaal anders, en u begreep het mogelijk al. Afval wat je kwijt moet dat verbrand je gewoon op de openbare weg waar het op een stapel is neergegooid. Dit is een plek vlakbij het huis van Gerdy en Moses. Op de achtergrond ziet u de auto waarop Alafya Foundation en meer is aangebracht, een busje dat voor alles en nog wat dienst doet. In Ghana begint ook het besef over milieu problemen door te dringen. Je ziet steeds meer dat er mensen zijn die, net als wij, afvalbakken hebben en op een bepaalde tijd aan de weg kunnen zetten, maar het is nog zeer mondjes maat, maar wel een begin! Heel vaak heb ik (Elly), als ik bij Gerdy was, geholpen om afval te verbranden en ik zal u maar niet vertellen wat allemaal! 5. Iets van de natuur in een tropisch land. De tak met rose bloemen is de bougainville, die op dit plaatje voluit bloeit in de tuin, tegen een muur, van een hotel in Sunyani. Een struik die zeer snel groeit, en kan witte, rose of andere kleuren hebben. De plant heeft scherpe doorns/ stekels, waar je je goed aan kan verwonden als de struik gesnoeid met worden. Van de andere bloem weet ik de naam niet, maar deze groeide in het wild. In een land met een tropisch klimaat is de groei van bomen en planten/ bloemen zo imponerend, zo groots dat ik altijd weer onder de indruk ervan ben. Eens zag ik langs de weg waar Gerdy en ik even stopten voor een bakje Nescafé door de rand van het asfalt een tomatenplantje groeien, met een tomaatje zo groot als een grote doperwt, je gelooft je eigen ogen niet!
Nieuwsbrief | 29 januari 2015
Door: Gerdy Osei-van Noort
(oprichter Alafya Foundation)
Zes maanden later. Er is zoveel gebeurd.
Een bewogen halfjaar is het geweest: In augustus, tijdens de schoolvakantie terwijl de kinderen allemaal in Bolgatanga waren voor een logeerpartij, werd ik ziek en moest ik opgenomen worden in het ziekenhuis met voortdurend braken en hoofdpijn: Toch weer malaria. Dit was een moment van inkeer, wat doen we met al onze kinderen, ik word er natuurlijk ook niet jonger op. Laadi vroeg mij ronduit: "Ma, waarom stuurt u de oudste kinderen niet naar een kostschool? Ik heb er ook een aantal in diverse kostscholen. Dan komen ze thuis in de vakanties en daarna gaan ze weer terug!". Laadi is een van mijn vroegere medewerkers en runt nu in Bolga ook een kinderhuis!
Toen volgde er intens overleg met de NGO Alafya Foundation Ghana, de mensen die de achtergrond zijn voor het kinderhuis en het werk met de schoolkinderen in Bolgatanga. En met elkaar werd besloten: dat 8 kinderen zullen naar een kostschool vlakbij Bolgatanga gaan. Dat was een enorme voorbereiding maar gelukkig konden we alles op tijd klaar krijgen voor de 10de September en daarna hadden we dus nog maar 6 kleinere kinderen in ons kinderhuis, en de twee kinderen via Grandma Judi waar u al over heeft kunnen lezen in de contactbrief van Juli 2014.
Toen alles was geregeld ben ik op 18 september naar Nederland gekomen om uit te rusten en medisch opgepept te worden. Moses bleef achter om alles hier draaiende te houden. Het was heerlijk om even in Nederland in te zijn. Om mijn verjaardag (70) met al mijn broers en zussen te kunnen vieren. Om onze 2 dochters met de 2 kleinkinderen in de VS op te zoeken. En het was heerlijk om weer in Sunyani gezond en wel aan te komen en verwelkomd te worden door een stralende Moses.
En dan de voorbereidingen voor de kerstvakantie. Want alle kinderen kwamen weer thuis. Wat een feest! Zo fijn alle kinderen weer bij ons te hebben en te zien hoe zij de Kids'Shelter als hun thuis waardeerden. Tijdens het kerstdiner had Grandma Judy een Bijbel, een heel moderne vertaling, als kerstgeschenk voor elk kind. Ook organiseerde zij een kerstspel met de kinderen. Met vreugde constateerde ik dat de kinderen ten goede veranderd waren, cooperatiever, behulpzamer. Nu zijn ze weer terug in school.
Dan wil ik eindigen met een verzoek: Het gaat om een van de kinderen, een jongen van 13 jaar, Richard, die veel bezig is met en vragen heeft betreft spiritualiteit. Ook hij heeft een Bijbel gekregen en hij heeft er veel in zitten lezen. Wilt U voor deze jongen bidden? Dat hij mag ervaren dat Jezus hem liefheeft. En dan Linda die ik al eerder -in de vorige contactbrief- noemde, ik vond een briefje van haar waarop stond "I cannot be good". Het trof me diep.
Wilt U beide kinderen gedenken? Dank U van harte daarvoor en namens alle kinderen wens ik U van harte een gezegend 2015.
Hartelijke groeten van Moses en Gerdy.